Een aantal jaren na het overlijden van Stella begon ik brieven aan haar te schrijven. Sommige bekenden vonden dat wat merkwaardig, maar ik ben altijd een liefhebber geweest van het epistolaire genre in de literatuur en ik vind het een boeiende manier van schrijven. Doordat je bij wijze van spreken rechtstreeks het woord tot iemand richt, krijgt het verhaal een aangename directheid. Het is eenvoudig een literaire vorm die goed bij mij past en waarbij ik mij ook nog steeds, alweer bijna zestien jaar na haar dood, sterk met Stella verbonden voel. Mijn verhaal is ook in veel opzichten ons verhaal. Veel, maar niet alle, brieven publiceerde ik op mijn weblog, andere verschenen in literaire tijdschriften en weer andere werden voor het eerst gepubliceerd toen ik die brieven bundelde. In twee boeken: Het is er niet van gekomen en Met gemengde gevoelens op reis, beide uitgebracht door uitgeverij Liverse. Nog steeds schrijf ik Stella brieven en het is niet uitgesloten dat er een derde brievenboek komt, maar voorlopig moeten jullie het met deze twee doen. Ze zijn nog steeds te verkrijgen, bij mij (e-mailtje), de uitgever, of de boekhandel.
