Albert Schweitzer ziekenhuis

Wijsheid

‘Volgende week kun je dood en begraven zijn,’ zei mijn moeder weleens en als je erbij stilstaat is dat een waarheid als een koe. In Griekenland is het nog erger. Als je daar doodgaat, word je in de regel direct de volgende dag begraven. ’s Lands wijs ’s lands eer, zullen we maar zeggen.

Ik moest aan die uitspraak van mijn moeder denken, toen ik gistermorgen wakker werd met een drukkend, pijnlijk gevoel op de borst. Gezien mijn voorgeschiedenis (hartstilstand in 2016) ben ik maar even langs de huisarts gegaan, die op vijf minuten lopen van mijn woning praktijk houdt. Gelukkig een arts die altijd het zekere voor het onzekere neemt. Een kwartiertje later ging ik in een ambulance met ontzettend aardige broeders en een zuster naar de spoedeisende hulp van het Albert Schweitzer ziekenhuis. Daar werd ik grondig onderzocht, waarbij mij alweer de vriendelijkheid en professionaliteit van verpleegkundigen en artsen opviel. Wat mogen we in Dordt blij zijn met dit ziekenhuis!

Uiteindelijk bleek het geen cardiologisch probleem te zijn, maar wellicht iets met de slokdarm of gewoon stress, al zou ik niet weten waar ik die van zou moeten hebben. Ik mocht naar huis. Vanmorgen was het gevoel alweer grotendeels over. Ik heb waarschijnlijk weer eens geluk gehad, maar ik moest toch even heel erg denken aan de wijsheid van mijn moeder.

Met de schrik vrijgekomen/Got away with it

Ik ben weer eens met de schrik vrijgekomen. Zo sta je te swingen op een popfestival en zo word je met een ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Wat was er aan de hand? Gistermorgen werd ik plotseling duizelig. Ik heb weleens dat ik even een licht gevoel in mijn hoofd heb en op een wolk lijk te lopen, maar dat is meestal heel snel voorbij. Gisteren ging het niet voorbij en dus heb ik uiteindelijk de huisarts gebeld, die onmiddellijk langs kwam. Om een lang verhaal kort te houden: het kon een herseninfarct zijn of een storing aan het evenwichtsorgaan. Gelukkig heb ik een huisarts die geen risico’s neemt en dus werd de ambulance gebeld.

In het Albert Schweitzer ziekenhuis werd direct met grote voortvarendheid een CT-scan gemaakt en werden allerlei tests gedaan. Ik moest aanvankelijk een nachtje ter observatie blijven, hoewel de duizeligheid langzamerhand was verdwenen. Na nog een serie tests, sloten de artsen een vasculair probleem echter toch uit. Conclusie: een storing in mijn evenwichtsorgaan. Mijn goede vriendin Lé, die direct te hulp was geschoten en wat spullen voor de nacht was gaan halen, kon me alsnog naar huis brengen. Daar hebben we bij een bakkie koffie van de schrik zitten bekomen. Naar de kroeg ben ik daarna maar even niet gegaan.

Once again I got away with it. One moment you are swinging at a pop festival and a couple of days later you are taken to hospital in an ambulance. What happened? Yesterday morning I suddenly felt dizzy. I sometimes feel light-headed for a moment and feel like I’m walking on a cloud, but that usually passes very quickly. Yesterday it didn’t go away and so I finally called my GP, who came immediately. To make a long story short: it could have been a cerebral infarction or a balance organ problem. Luckily I have a GP who doesn’t take any risks, so the ambulance was called.

A CT scan was immediately made with great speed at the Albert Schweitzer hospital and all kinds of tests were done. I initially had to stay overnight for observation, although the dizziness gradually disappeared. However, after another series of tests, the doctors ruled out a vascular problem. Conclusion: a disturbance in my balance organ. My good friend Lé, who immediately came to help and went to get some things for the night, took me home. There we recovered from the adventure with a coffee. After that I stayed home thinking going to my local wasn’t such a good idea.