beeldende kunst

In 1848 richtte een aantal Engelse kunstschilders de Pre-Raphaelite Brotherhood op, een beweging die zich afzette tegen de ‘officiële’ academische schilderkunst, zoals voorgeschreven door de Royal Academy of Arts. De Pre-Raphaelieten wilden terug naar de ‘eenvoudige’ schilderkunst van voor Rafaël (1483-1520). Na 1860 verandert de beweging enigszins van karakter. Men gaat meer en meer het zogenaamde estheticisme aanhangen, waarbij de schoonheid, de esthetische waarde, van een kunstwerk het belangrijkste werd. Vaak hadden deze schilderijen een melancholische ondertoon, die mij vooral in mijn studententijd nogal aansprak. In enkele kritieken van mijn dichtbundels wordt ook gewag gemaakt van een lichte melancholie in sommige van mijn gedichten. Een mooi voorbeeld van de latere Pre-Raphaelieten vormt het werk van John William Waterhouse (1849-1917). Een van zijn bekendste schilderijen is The Lady of Shalott, geïnspireerd door het gelijknamige gedicht van lord Alfred Tennyson, dat gaat over de Arthurlegende uit de Engelse geschiedenis. Het schilderij is te zien in de Tate Gallery in Londen.