John Burnside

In 2010 publiceerde Liverse mijn bloemlezing uit het werk van John Burnside onder de titel Het bal in de inrichting. Een tweetalige uitgave Nederlands-Engels. Toen ik bezig was met de vertalingen, in 2007, bezocht ik John samen met Stella in Schotland, waar hij doceerde aan de universiteit van St. Andrews. Na het overlijden van Stella hadden we af en toe contact, maar de laatste jaren sporadisch.

Toen ik iets moest opzoeken op internet zag ik onverwacht een bericht van The Guardian dat hij op 29 mei 2024 na een kort ziekbed is overleden. Ik had daar in mijn lijfblad niets over gelezen. Dat kan aan mij liggen, soms ben ik een nogal slordige lezer, maar ook op het internet vond ik in het Nederlands geen enkele vermelding. Ik zal wel iets hebben gemist, maar veel ruchtbaarheid is aan John’s overlijden niet gegeven. Dat is merkwaardig. Ik heb er geen verklaring voor. John Burnside was een groot dichter en romancier, die veel literaire prijzen heeft gekregen, heeft opgetreden in Nederland en werd gepubliceerd in vooraanstaande literaire tijdschriften, zoals de Poëziekrant en de Revisor. Daarbij is er dan nog mijn bloemlezing. Ik neem een gedicht daaruit hierop, ter herdenking van John.

Aankomst van de mailboot

                                              naar Edvard Munch

We hebben jaren nodig om de kleuren

van levenslange terugkeer te begrijpen:

grijs-groen op de steiger; het blauw van schaduwen;

rook over water, of vlucht, of het verbijsterde

spiegelbeeld van een hengelaar;

dat rood in de verte – een vlag,

of de jurk van een vrouw –

dat doorgaat voor het onherstelbare;

die beloofde brieven, schoner en nauwkeuriger

dan we ooit ontvingen, in vergane dagen,

nog steeds in het ruim, als vogels, of de stille plooien

van bruidsjurken, zeildoek, riemen zout.