Nu de feestdagen voorbij zijn, breekt het seizoen van de nieuwjaarsborrels aan. Ik ben daar wel een liefhebber van, al vraag ik me af of 2025 een jaar is om groots in te luiden. Ik bedoel, de vooruitzichten zijn op allerlei gebieden weinig hoopgevend. Ik probeer mij als historicus altijd zo ver mogelijk van uitspraken over de toekomst te houden, maar daar helemaal niet aan denken gaat ook weer niet.
Die nieuwjaarsborrels hebben voor mij een beetje het karakter van dansen op de rand van een vulkaan, maar ook van een reünie. Je schudt weer allerlei oude bekenden de hand al denk ik daarbij soms ook: ga jij of ik het einde van dit jaar wel halen? Een gedachte die ik direct weer wegdruk, maar ja, als je op licht gevorderde leeftijd bent weet je dat het grootste gedeelte van de aardse rit erop zit. Je weet alleen niet wanneer het laatste verkeerslicht op rood gaat. Gelukkig maar. Op de radio wordt reclame gemaakt voor een of andere scan waaruit je kunt afleiden wat je allemaal voor gezondheidsellende te wachten kan staan. Dat wil geen weldenkend mens toch van tevoren weten?
Vanmorgen bracht de post een brief van de staatsloterij. Als ik een abonnement neem, krijg ik een oudejaarslot cadeau. Mosterd na de maaltijd dus, maar de mevrouw die de post bezorgde was bijzonder vriendelijk, dus dit keer maar eens even niet mopperen op Post en L.
