beeldende kunst

The Lady of Shalott

In 1848 richtte een aantal Engelse kunstschilders de Pre-Raphaelite Brotherhood op, een beweging die zich afzette tegen de ‘officiële’ academische schilderkunst, zoals voorgeschreven door de Royal Academy of Arts. De Pre-Raphaelieten wilden terug naar de ‘eenvoudige’ schilderkunst van voor Rafaël (1483-1520). Na 1860 verandert de beweging enigszins van karakter. Men gaat meer en meer het zogenaamde estheticisme aanhangen, waarbij de schoonheid, de esthetische waarde, van een kunstwerk het belangrijkste werd. Vaak hadden deze schilderijen een melancholische ondertoon, die mij vooral in mijn studententijd nogal aansprak. In enkele kritieken van mijn dichtbundels wordt ook gewag gemaakt van een lichte melancholie in sommige van mijn gedichten. Een mooi voorbeeld van de latere Pre-Raphaelieten vormt het werk van John William Waterhouse (1849-1917). Een van zijn bekendste schilderijen is The Lady of Shalott, geïnspireerd door het gelijknamige gedicht van lord Alfred Tennyson, dat gaat over de Arthurlegende uit de Engelse geschiedenis. Het schilderij is te zien in de Tate Gallery in Londen.

Groot talent

Tijdens mijn studie moest je enkele zogenaamde bijvakken volgen. Tegenwoordig heet dat een ‘minor’, anders snapt de spoken word-generatie het niet meer. Er werd vanuit de opleiding enige druk uitgeoefend op de studenten om vooral sociaal-economische geschiedenis te nemen, dat zou geweldig belangrijk, ja bijna onmisbaar zijn als je je als historicus wilde ontplooien. Ik heb me van die druk niets aangetrokken en koos als bijvakken koloniale geschiedenis en kunstgeschiedenis. Ik heb daar nooit spijt van gekregen en profiteer bij ieder bezoek aan een museum nog steeds van wat ik bij die vakken opstak.

Binnen kunstgeschiedenis is de tijd van pakweg 1850 tot 1940 mijn favoriete periode. Hedendaagse kunst kon mij aanvankelijk maar matig bekoren, maar in de loop der jaren is dat langzamerhand veranderd. Ik heb meer oog gekregen voor eigentijdse kunst en begin die steeds meer te waarderen. Zo heb ik genoten van de overzichtstentoonstelling van het werk van Richard van den Dool, nog niet zo lang geleden in het Dordrechts Museum. Zijn abstracte landschappen zijn wonderbaarlijk inspirerend.

Iemand van wie het werk mij ook bijzonder interesseert, is de Dordtse schilderes Leonie (Lé) Holshuijsen. Ik heb haar intensief gevolgd vanaf het ogenblik dat ze aan de kunstacademie te Arendonk begon, waarvan ze inmiddels is afgestudeerd. Het is fascinerend om een groot talent zich te zien ontwikkelen en te groeien. Bij mij aan de muur hangt een indrukwekkend schilderij van haar, dat me iedere morgen bij het openen van de gordijnen weer treft en boeit, een werk dat nooit zal vervelen.

Op haar website is die ontwikkeling te volgen, een ontwikkeling die, naar ik zeker weet, nog lang zal doorgaan en tot nog meer verrassende kunstwerken zal leiden. Werk van haar is op het ogenblik ook te zien bij De Kinky Kapper, Voorstraat 253, Dordrecht.