Herinneringen

Volkomen natuurlijk – Εντελώς φυσικό

In het Wantijpark in Dordrecht, ik denk in 1980, tijdens muziekfestival Zomertuin de voorloper van Wantijpop. Op de voorgrond van links naar rechts mijn neef Geoffrey, mijn studiegenoot en vriend Peter en mijn toenmalige vriendin Marion. Alle drie jonger dan ik. Vierenveertig jaar later ben ik de enige van hen die nog in leven is. Op weg naar het ouder worden raak je steeds meer mensen kwijt. Het is volkomen natuurlijk, maar het blijft moeilijk te accepteren. ‘Het leven gaat door,’ hoor je dan. Dat is zo. ‘Big deal,’ zou Stella zeggen.

Στο Wantijpark στο Ντόρντρεχτ, νομίζω το 1980, κατά τη διάρκεια του μουσικό φεστιβάλ Zomertuin, του προκατόχου του Wantijpop. Σε πρώτο πλάνο, από αριστερά προς τα δεξιά, ο ξάδερφός μου ο Geoffrey, o συμφοιτητής και φίλος μου Peter και η κοπέλα μου τότε η Marion. Και οι τρεις μικρότεροι από εμένα. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, είμαι ο μόνος από αυτούς που ζει ακόμα. Όσο μεγαλώνεις χάνεις όλο και περισσότερους ανθρώπους. Είναι απολύτως φυσικό, αλλά παραμένει δύσκολο να το αποδεχτεί κανείς. «Η ζωή συνεχίζεται», ακούς. Αυτό είναι αλήθεια. «Big deal!», θα έλεγε η Στέλλα.

Sintra

During our visit to Lisbon somewhere in the nineties we also made a day trip to Sintra, the beautiful village where lord Byron once lived for a while and where I stayed before with a friend when we explored Portugal long before I met Stella. We visited the former royal palace where once the Arab rulers lived and after them the kings of Portugal.

We also visited the palace of Pena, a kind of Disney like building from the nineteenth century. We thought the royal palace more interesting and romantic. Romantic is certainly the word for the well preserved historic centre of Lisbon, where we stayed near the Chiado in a hotel next to the famous bar A Brasilièra.

I took the photograph in a pub in Sintra of which I have forgotten the name. Stella looks a bit dreamy, probably thinking of the poems of Byron. She was a great lover of poetry and an excellent poet and translator of poetry herself.

Κατά την επίσκεψή μας στη Λισαβόνα κάπου στη δεκαετία του ενενήντα κάναμε επίσης μια ημερήσια εκδρομή στη Σίντρα, το όμορφο χωριό όπου κάποτε έζησε ο λόρδος Βύρωνας για λίγο και όπου έμεινα πριν με έναν φίλο όταν εξερευνούσαμε την Πορτογαλία πολύ πριν γνωρίσω τη Στέλλα. Επισκεφθήκαμε το πρώην βασιλικό παλάτι όπου κάποτε ζούσαν οι Άραβες ηγεμόνες και μετά από αυτούς οι βασιλιάδες της Πορτογαλίας.

Επισκεφθήκαμε επίσης το παλάτι της Pena, ένα είδος κτιρίου σαν Disney από τον δέκατο ένατο αιώνα. Θεωρήσαμε το βασιλικό παλάτι πιο ενδιαφέρον και ρομαντικό. Ρομαντικό είναι σίγουρα η λέξη για το καλά διατηρημένο ιστορικό κέντρο της Λισαβόνας, όπου μείναμε κοντά στο Chiado σε ένα ξενοδοχείο δίπλα στο διάσημο καφέ A Brasilièra.

Τράβηξα τη φωτογραφία σε ένα καφέ στη Σίντρα του οποίου ξέχασα το όνομα. Η Στέλλα φαίνεται λίγο ονειροπόλα, μάλλον σκέφτεται τα ποιήματα του Βύρωνα. Ήταν μεγάλη λάτρης της ποίησης και εξαιρετική ποιήτρια και μεταφράστρια η ίδια.