Het is alweer 13 jaar geleden dat de website taal.gr, die gaat over Nederlandse literatuur in het Grieks, mij interviewde. Helaas lijkt de site niet erg actief meer en dat is jammer, want iedere aandacht in het buitenland voor de Nederlandse letteren is van belang. Voor wie geen Grieks kent is er een link naar het interview in het Nederlands. Je vindt het vraaggesprek hier.
Het lijkt wel boekenweek. Vorige week woensdag de presentatie van ‘Bizarrien’ van Ronald Peters Favier en mijn dichtbundel ‘Voor je het weet’, in Visser in Dordrecht. Afgelopen zondag de (zeer geslaagde) presentatie van de roman ‘Zomervogels’ van Hans Erkens in de Dordtse Trinitatiskapel en aanstaande zondag reis ik naar Rotterdam voor de presentatie van de dichtbundel ‘Nulpunt’ van Yvonne van der Haven bij Van Gennep op de Oude Binnenweg.
Ondertussen liet het Griekenland Magazine weten te gaan vernieuwen en daarom te stoppen met mijn column. Omdat ik vanaf de oprichting aan het blad meewerkte en het me eerlijk gezegd langzamerhand wat te veel begon te worden, was dat ook voor mij een goed moment om mijn laatste column in te sturen. Zo blijft er weer wat meer tijd over voor de projecten waarmee ik bezig ben: het negende deel van mijn serie literaire-dagboeken, een derde boek met brieven aan Stella, de voorbereiding van een boek (of serie artikelen) over de 18e eeuw en wie weet misschien een bundeling van een aantal columns uit het Griekenland Magazine. De tijd zal het leren, want ik heb ook mijn lezingen nog en mijn leuk bijbaantje als stadsgids .
I am quite happy my new collection of poetry is going to be presented this afternoon at Visser in Dordrecht. It contains poems which I wrote during the past six years. Though I love writing poetry and translating it (providing I have time) I write much more prose. Short stories, essays, reviews, pieces on history and of course my diary of which I have got almost 104 volumes, starting in August 1975. I am now contemplating writing another history book for which I do some research in the local archives concerning the 18th century. Though I graduated in contemporary history I am getting more and more interested in the fascinating 18th century. In the autumn I will contribute an article about the ‘spirit’ of the 18th century to the Dutch literary magazine Ballustrada.
Είμαι πολύ χαρούμενος που η νέα μου ποιητική συλλογή θα παρουσιαστεί σήμερα το απόγευμα στο Visser στο Ντόρντρεχτ. Περιέχει ποιήματα που έγραψα τα τελευταία έξι χρόνια. Αν και μου αρέσει να γράφω ποίηση και να τη μεταφράζω (εφόσον έχω χρόνο), γράφω πολύ περισσότερη πρόζα. Διηγήματα, δοκίμια, κριτικές, κομμάτια για την ιστορία και φυσικά το ημερολόγιό μου από το οποίο έχω σχεδόν 104 τόμους, ξεκινώντας τον Αύγουστο του 1975. Σκέφτομαι τώρα να γράψω ένα άλλο βιβλίο ιστορίας για το οποίο κάνω κάποια έρευνα στα τοπικά αρχεία σχετικά με το 18ο αιώνας. Αν και αποφοίτησα στη σύγχρονη ιστορία, όλο και περισσότερο ενδιαφέρομαι για τον συναρπαστικό 18ο αιώνα. Το φθινόπωρο θα συνεισφέρω ένα άρθρο για το «πνεύμα» του 18ου αιώνα στο ολλανδικό λογοτεχνικό περιοδικό Ballustrada.
Dit is hem dan, de nieuwe dichtbundel. Hij wordt op 22 mei aanstaande om 17.00u gepresenteerd in Visser’s Poffertjes, Groenmarkt 9 in Dordrecht, samen met de verhalenbundel BIZARRERIËN van Ronald Peters Favier. Het programma wordt nader bekend gemaakt. Tot en met de presentatie kan het boek met korting worden aangeschaft (12,50 euro, zie de website van de uitgever. Daarna kost hij 15,95 euro). De toegang is gratis, maar omdat het druk dreigt te worden, raad ik iedereen aan niet op het laatste ogenblik te komen.
Soms gebeuren dingen sneller dan gedacht. Zelfs in de wereld der schone letteren. In mei al komt mijn nieuwe dichtbundel Voor je het weet uit. Met de uitgever, Liverse, zijn we aan het bekijken wanneer hij wordt gepresenteerd. Dat zal hoogstwaarschijnlijk ook in mei zijn en uiteraard in Dordrecht, niet alleen de oudste stad van Holland, maar ook nog eens de navel van de wereld. Vraag dat maar aan Zeus. Het is een bundel die begint met een lofzang en eindigt met een testament. De conclusies zijn aan de lezer.
Tot nu toe publiceerde ik bij Uitgeverij Liverse acht delen van mijn literair-dagboek. Deel negen is in de maak. Ik heb nog geen idee wanneer het zal verschijnen, maar ik heb in ieder geval een flink begin gemaakt. Hierbij een fragment:
“Zondag, 7 mei 1989: Stella belde gisteravond om half elf dat ze veilig was aangekomen. Ze had in Belgrado wel problemen gehad met de autoriteiten over een transitvisum. Die Joegoslaven dachten even wat aan haar te verdienen. Van de British Council heeft ze bericht gehad dat haar aanvraag voor een beurs is afgewezen. Engeland is dus van de baan. Jammer, maar het is niet anders.”
Het is vandaag alweer zestien jaar geleden dat de eerste stadsdichter van Dordrecht, Jan Eijkelboom, overleed. Ik denk nog vaak aan hem en lees ook regelmatig nog zijn gedichten. Hij was de grote man achter de Dordtse Dichterskring (door sommige leden ook wel Dichtkring genoemd), waar ik nog steeds lid van ben. Hij vertelde tijdens onze samenkomsten vaak prachtige verhalen. Als dichter heb ik veel van hem geleerd en ik ben nog altijd een beetje trots dat de veranda van het huis van Stella en mij, waar hij op een zonnige dag eens koffie dronk, hem aanzette tot zijn gedicht Veranda’s vooral. Stella heeft een aantal gedichten van Jan in het Grieks vertaald, waar ze in verschillende tijdschriften verschenen. Slechts enkele maanden nadat Stella overleed, moesten we afscheid nemen van Jan. Twee mensen die ik met liefde en weemoed gedenk. De foto nam ik in 2004, toen we met een groepje Dordtse en Zeeuwse dichters rond het tijdschrift Ballustrada, waaronder Stella en Jan, optraden in Middelburg. De man die signeert is dichter Andre van der Veeke, hoofdredacteur van Ballustrada.
Vanaf het ogenblik dat ik leerde lezen, ik was vijf en zat op de Montessori kleuterschool in de Cornelis de Wittstraat, ongeveer waar nu het parkeerterrein is tegenover de supermarkt op de hoek met de Johan de Wittstraat, heb ik me op de boeken gestort. Vele jaren later doe ik dat nog steeds. Niets prettiger dan de knop van de televisie om te draaien als er weer een van die leuterprogramma’s met al dan niet bekende Nederlanders begint en je in een boek te verdiepen. Ik heb dan meestal een notitieboekje en een potlood paraat voor het geval ik een uitspraak tegenkom die ik wil onthouden.
Al doende heb ik een aardige verzameling citaten bij elkaar gelezen, waarin ik af en toe graag mag bladeren. Zo kwam ik pas een uitspraak tegen van Gerrit Komrij uit zijn boek Lof der Simpelheid. Die luidt als volgt: ‘Zodra een Nederlander het woord cultuur hoort denkt hij aan ausradieren, omlaaghalen en ridiculiseren’ (p. 104). Het boek is uit 1995, de uitspraak helaas nog actueler dan toen.
Gisteren op Via078 en vandaag op mijn eigen histoblog weer eens aandacht besteed aan het eeuwig verkeerd spellen van de voornaam van dichter C. Buddingh’. Hoe zijn naam geschreven moet worden schijnt een auteur niet meer zelf te mogen bepalen, dat doet de Koninklijke Bibliotheek voortaan wel.
Tot besluit van het jaar heb ik op mijn weblog een gedicht geplaatst met de nostalgische titel ‘Toen alles beter was’. Nostalgisch met een knipoog natuurlijk. Ik zeg het er maar bij want met de leesvaardigheid van tegenwoordig en het gebrek aan gevoel voor ironie bij al die boze roeptoeters in de sociale media weet je maar nooit of je wel helemaal goed wordt begrepen.
