Goed nieuws! Vanwege alle belangstellende reacties is de verschijningsdatum van Nazomer vervroegd en is het boek al op 24 maart verschenen. Hoewel de presentatie pas plaats zal vinden op 18 mei (informatie volgt tijdig) is het boek vanaf nu te bestellen. Dat kan bij je vertrouwde boekhandel of via deze link.
Gisteren nog een keer naar Schilderachtig Dordrecht geweest in het Dordrechts Museum. Ik heb er al eens over geschreven op Via078. Een heerlijke tentoonstelling, een aangename wandeling door mijn stad, door Jongkind in zijn tijd de mooiste van Holland genoemd. Na afloop kocht ik De schilders van Dordrecht, het fraaie boek van Sander Paarlberg en Pim Arts. Dat maakte de zwerftocht door het Dordtse verleden compleet. Ik kwam een verrassing tegen: een tekening door Lucebert van het geboortehuis van mijn grootvader, het huidige Centre Ville. Dat zelfde pand staat op een foto uit 1935, met een grote reclame voor het teloor gegane Dordtse Sleutelbier op het dak.
Met op de achtergrond Franse liederen, in het kader van de tentoonstelling Liberté, nam ik ruim de tijd om het boek door te bladeren in de serre van Art & Dining het museumrestaurant. Het was genieten, maar het stemde me ook een beetje melancholiek. Zoveel moois is uit Dordrecht verdwenen door sloop en lelijke nieuwbouw, waarbij uitzonderlijk weinig respect is getoond voor de geschiedenis van de stad.
Met alle waardering voor het werk van Paarlberg en Arts vind ik het jammer dat 1220 weer opduikt als jaar van de Dordtse stadsrechten. Dat is toch echt achterhaald. Vaststaat dat Dordrecht als stad ouder is en dat het eerste stadsrecht vermoedelijk dateert van net voor 1200. Ook de omstreden bewering dat op de statenvergadering van 1572 de basis werd gelegd voor de vrijheid van godsdienst kwam ik tegen. Ik heb er maar snel overheen gelezen.
De stad is bij een zonnetje en milde temperaturen ineens een stuk levendiger en gezelliger dan normaal. Jammer van de ‘wintertijd’, zodat de avonden nog iets te kort zijn, maar ik heb begrepen dat we eind maart weer van die onzin af zijn. Laten we vooral vasthouden aan de zomertijd. Bij mij in de keuken is het het hele jaar zomertijd want ik ben te lui om die klok te verzetten. Ik heb daar gisteren weer een broodje gebakken. Ik bak al jaren mijn eigen brood, dat heb ik overgenomen van Stella. In tegenstelling tot de twee recente visschotels heb ik nog nooit een brood laten verbranden.
Het kroegcollege, gisteravond, ging goed. Een bijna volle zaal, ondanks dat het oorspronkelijke college van Marlisa den Hartog uitgesteld moest worden wegens ziekte. Omdat enkele vaste bezoekers verhinderd waren, heb ik het opgenomen. Dat is visueel uitgedraaid op een ramp, maar ondanks mijn verblijf in de schaduwen was ik goed te horen. Ik ga op zoek naar een filmlamp. Inmiddels staat de opname op mijn Youtubekanaal.
Op weg naar het kroegcollege heb ik Verlicht en vilein. Een biografie van achttiende-eeuws Nederland van Marleen de Vries opgehaald. Ik had het een paar dagen geleden besteld bij Vos & Van der Leer. Het woord vooraf en de inleiding zijn al veelbelovend, maar eerst moet ik De wentelende eeuw van Niek van Sas uitlezen en dan ligt er ook nog Reuring en rebellie. Dordrecht in de patriottentijd 1780-1795. Alles op zijn tijd zullen we maar zeggen.
Mijn boek Griekse en Cypriotische besognes publiceerde ik via boekhandel Vos & Van der Leer. Die heeft haar uitgeeftak nu geïntegreerd met Bookmundo. Daardoor verandert er weinig. Het boek is nog steeds te bestellen via iedere boekhandel in Nederland en België, of via een bericht naar mij. De link om het rechtstreeks bij Bookmundo te bestellen is nu deze.
Als alles loopt zoals bedoeld, want je weet het maar nooit met die olifant in de porseleinkast van het Witte Huis, verschijnt in de loop van het jaar mijn derde boek met brieven aan Stella (het laatste van de reeks), onder de titel ‘Nazomer’. Die titel is onder meer gekozen omdat hij refereert aan mijn eerste bezoek aan Stella in Griekenland, in de nazomer van 1987. We verbleven toen enkele dagen in het buitenhuis van een van haar vriendinnen in Halkidiki, waar Stella olijven plukte. Ik maakte daar bijgaande foto van. Die olijven werden door haar bewerkt en meegebracht toen ze voor het eerst naar Nederland kwam, tijdens de kerstdagen van hetzelfde jaar.
De afgelopen dagen heb ik gewerkt aan de opmaak van het boek. Een tijdrovend karwei, zeker voor mij. Ik heb geen typografische achtergrond en ben de handigste niet op de computer. Dat bleek toen ik de tekst naar de drukker wilde sturen. Ik was vergeten dat ik die moest opladen of inladen (hoe noem je zoiets zonder het obligate Engels te gebruiken?) in een door de drukker geleverd sjabloon. Dat betekende dat ik al het werk nog een keer mocht overdoen. Nooit veroordeeld en toch een taakstraf, zeg maar.
Ik ben halverwege de klus, want er is meer te doen onder de wolken dan het opmaken van een boek. In de komende dagen maak ik hem af. Als Jacob Recourt gereed is met het omslagontwerp gaat de boel naar de drukker voor een proef, die uiteraard nauwgezet bekeken en gecorrigeerd moet worden, want altijd blijft er ergens wel een foutje zitten, waar je als auteur van een tekst gemakkelijk overheen leest.
Wanneer het boek precies uitkomt weet ik nog niet. Wel dat de presentatie kort voor of na de zomer zal zijn. We wachten af. Ondertussen kijk ik nu en dan een beetje weemoedig naar de foto van de olijvenplukster. Ik mis haar. Al zeventien jaar en dat wordt door geen boek, hoe boeiend ook, goed gemaakt.
Gisteren is Vleugelman, de biografie van Godfried Bomans door Gé Vaartjes, verschenen. Bomans was voor mij, behalve schrijver en televisiepersoonlijkheid, vooral een van de oprichters van de Haarlem Branch van de Dickensfellowship. Die oprichting vond plaats in december 1956.
In 1976 werd ik lid van de Haarlem Branch. Bomans was vijf jaar eerder overleden, maar veel van zijn ‘vrienden van het eerste uur’ leefden nog. Waaronder Harry Prenen, Nico Andriessen en hun echtgenotes en Nel Wiener, moeder van de door mij bewonderde schrijver A.L. Wiener. Een aantal malen heb ik de weduwe Bomans, Pietsie voor ingewijden, en dochter Eva ontmoet. Ik denk dat ik een aantal bekenden ga ontmoeten in het boek en nog veel meer onbekenden, want Bomans had ook een raadselachtige kant. Zijn verhoudingen met vrouwen, bijvoorbeeld, waarover in de Haarlem Branch discreet werd gezwegen.
Vanmiddag spoed ik mij naar de boekwinkel, dat behoeft geen betoog. Naar verluidt is Vleugelman een pil van meer dan achthonderd pagina’s. Ik hoop de biografie te bespreken in een van mijn Boekenpraatjes, al zal dat nog even duren.
Gisteren was ik bij het heel geslaagde ‘schrijfevenement’, in de sfeervolle Kunstkerk in Dordrecht, dat was georganiseerd door Jet Hoogerwaard en Jacqueline Zirkzee. Een avond voor beginnende en gevorderde schrijvers. Het evenement was naar aanleiding van het verschijnen van hun gids voor schrijvers Van idee naar boek. Hoewel ik al een behoorlijke lijst met publicaties op mijn naam heb staan, valt er nog altijd wel iets te leren. Ik heb daarom het boek ook direct aangeschaft.
Jacqueline en Jet onderscheiden vier fasen in de schrijfreis waaraan een auteur begint: Fase 1 : een sterk begin, fase 2: schrijfmeters maken, fase 3: onder een vergrootglas en fase 4: van manuscript tot boek in de winkel. Ik zit volgens dit schema met mijn derde ‘brievenboek’, waarvan de werktitel inmiddels Nazomer luidt in fase drie. Mijn tekst ligt inderdaad onder een vergrootglas. Ik heb een eerste lezing achter de rug, de nodige correcties aangebracht en het een en ander omgewerkt en herschreven. Dat moet nu nog de computer in, want corrigeren doe ik bij voorkeur op papier, dat werkt bij mij het best.
Als ik deze fase achter de rug heb, moet het boek nog worden uitgegeven, gepresenteerd en zijn weg in de wereld vinden. Dan is het avontuur voorbij en gaan we fluks verder aan een volgend project: het afmaken van mijn literair dagboek IX, waarvoor de werktitel nog moet worden gevonden. Het zal nog wel even duren, maar ik kijk er naar uit.
Met Jacqueline, Jet en aan aantal aanwezigen hadden we een geanimeerde nazit in stadsbrasserie De Witt, in het fraai verbouwde pand waarin vroeger de Latijnse school van Dordrecht gevestigd was. Daarna ben ik mij thuis alvast in Van idee naar boek gaan verdiepen. Het is te bestellen bij iedere boekhandel in Nederland en Vlaanderen of bij uitgeverij Avenir.
Wat de gevolgen zullen zijn van de herverkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten valt moeilijk te voorspellen, maar dat het een inktzarte dag was voor de democratie staat voor mij wel vast. Wat ook vast staat is dat er vanavond twee mooie boeken worden gepresenteerd in Visser’s Poffertjes, Groenmarkt 9 in Dordrecht. We beginnen om half acht, de toegang is gratis, maar het wordt vermoedelijk druk, dus kom liever niet op het allerlaatste ogenblik.
Twee andere boeken, de biografie van Hans Warren door Mario Molegraaf en de geschiedenis van Rusland door Orlando Figes, worden besproken in het Boekenpraatje dat ik vandaag online heb gezet. Kijk maar eens.
Zoals gewoonlijk heb ik de goede zorgen voor mijn huis overgedragen aan Elvira en ben ik voor even naar Thessaloniki gevlogen, waar ik ga uitrusten van enkele maanden noeste arbeid. Via het internet vernam ik dat in Nederland de herfst plotsklaps is ingetreden, maar wie denkt dat ik hier in een warm zonnetje zit kan ik vertellen dat het zwaar bewolkt is, al uren regent en ik in mijn pied-à-terre met het licht aan zit vanwege de duisternis. Hollands weer dus, maar het is nog wel boven de twintig graden.
Voor een van mijn laatste klusjes moest ik me weer eens verdiepen in het koloniaal verleden van Dordrecht. Dat was aanleiding om mijn kritiek op het boekje Slavernijverleden Dordrecht (deel 43 uit de serie Verhalen van Dordrecht) een beetje aan te scherpen. Activisme en de geschiedwetenschap vormen namelijk geen goede combinatie. Mijn opmerkingen vind je hier.
Dit weekeinde heb ik weer een Boekenpraatje opgenomen. Over twee historische werken: Seks in de Renaissance van Marlisa den Hartog en De adembenemende achttiende eeuw van Francis Weyns. Boeiend om te lezen over de overeenkomsten en verschillen tussen de opvattingen over seksualiteit in de Italiaanse Renaissance en onze huidige tijd en dat er ook verbanden zijn met sommige ideeën uit de achttiende eeuw, een periode waarin veel werd gezaaid dat in later eeuwen werd geoogst. Het Boekenpraatje vind je hier.
