Het is vandaag alweer zestien jaar geleden dat de eerste stadsdichter van Dordrecht,  Jan Eijkelboom, overleed. Ik denk nog vaak aan hem en lees ook regelmatig nog zijn gedichten. Hij was de grote man achter de Dordtse Dichterskring (door sommige leden ook wel Dichtkring genoemd), waar ik nog steeds lid van ben. Hij vertelde tijdens onze samenkomsten vaak prachtige verhalen. Als dichter heb ik veel van hem geleerd en ik ben nog altijd een beetje trots dat de veranda van het huis van Stella en mij, waar hij op een zonnige dag eens koffie dronk, hem aanzette tot zijn gedicht Veranda’s vooral. Stella heeft een aantal gedichten van Jan in het Grieks vertaald, waar ze in verschillende tijdschriften verschenen. Slechts enkele maanden nadat Stella overleed, moesten we afscheid nemen van Jan. Twee mensen die ik met liefde en weemoed gedenk. De foto nam ik in 2004, toen we met een groepje Dordtse en Zeeuwse dichters rond het tijdschrift Ballustrada, waaronder Stella en Jan, optraden in Middelburg. De man die signeert is dichter Andre van der Veeke, hoofdredacteur van Ballustrada.