In 1978 maakte ik met een goede vriend (beiden op dat ogenblik vrijgezel), een reis door Schotland. Na een tocht door de hooglanden arriveerden we in het charmante havenplaatsje Ullapool. Vandaar voeren we naar Stornoway op het eiland Lewis, een van de Buiten-Hebriden. Nadat we Lewis hadden verkend reisden we zuidwaarts naar Harris, dat aan Lewis zit vastgeplakt. Een schiereiland in feite.
Op een zonnige dag reden we naar de zuidelijkste punt van Harris, naar het gehucht Rodel, dat in al zijn rust en eenzaamheid diepe indruk op me maakte. De enige weg over het eiland hield daar op. Ik ben er nooit meer geweest, maar zou er altijd nog eens willen kijken. Het zal wel geheel anders zijn dan op de foto, vermoed ik. Misschien ook niet. Sommige plekken op aarde zijn tijdeloos. Ik vond Rodel buitengewoon inspirerend, maar het is er nooit meer van gekomen, zoals met veel van mijn voornemens.
Over de reis door Schotland schrijf ik in mijn literair dagboek dat gaat over de jaren 1975-1979 en als titel Een zootje ongeregeld heeft. Ik wil die reis best nog weleens maken, maar niet alleen. Het liefst samen met de vrouw die, naar ik hoop, ooit mijn Florence Dugdale wordt, maar op wie het wachten is. Misschien een even zoete dagdroom als een terugkeer naar Rodel.
