De donkere dagen voor kerst, of tegenwoordig vooral de gore regendagen voor kerst: ik ben ze helemaal zat. Gelukkig heb ik een waterdichte jas, een zonnig humeur en een open haard. Gisteren is de schoorsteenveger geweest, dus die haard kan weer volop aan. Voor de activisten die bij een open haard vlekken in de nek krijgen: ik stook paraffineblokken die niet of nauwelijks vervuiling opleveren, want ik ben te lui om hout te hakken.
Ik heb dit jaar geen boom opgetuigd. Ik had er de energie niet voor, maar we branden wel extra kaarsen. Dat schijnt ook al slecht te zijn, net als drank, roken en foute grapjes over vrouwen. Het zal wel, het is tenslotte peanuts vergeleken met wat er voor verschrikkelijks in de wereld gebeurt. Ik vind het allemaal heel erg, maar ik kan er weinig aan veranderen, daarom trek ik me tevreden terug in de achttiende eeuw. Een geweldige tijd, tenminste, als je vermogend was en kerngezond.
Van de Boven Ons Gestelde Autoriteiten moeten we een noodpakket in huis halen. Je weet maar nooit of de dijk doorbreekt, of Putin op de knop drukt of dat Israel Den Haag binnenvalt om de opgepakte Netanyahu van het Strafhof te bevrijden. Zelf dacht ik eigenlijk meer aan een kerstpakket.
