reizen

Dagdroom

In 1978 maakte ik met een goede vriend (beiden op dat ogenblik vrijgezel), een reis door Schotland. Na een tocht door de hooglanden arriveerden we in het charmante havenplaatsje Ullapool. Vandaar voeren we naar Stornoway op het eiland Lewis, een van de Buiten-Hebriden. Nadat we Lewis hadden verkend reisden we zuidwaarts naar Harris, dat aan Lewis zit vastgeplakt. Een schiereiland in feite.

Op een zonnige dag reden we naar de zuidelijkste punt van Harris, naar het gehucht Rodel, dat in al zijn rust en eenzaamheid diepe indruk op me maakte. De enige weg over het eiland hield daar op. Ik ben er nooit meer geweest, maar zou er altijd nog eens willen kijken. Het zal wel geheel anders zijn dan op de foto, vermoed ik. Misschien ook niet. Sommige plekken op aarde zijn tijdeloos. Ik vond Rodel buitengewoon inspirerend, maar het is er nooit meer van gekomen, zoals met veel van mijn voornemens.

Over de reis door Schotland schrijf ik in mijn literair dagboek dat gaat over de jaren 1975-1979 en als titel Een zootje ongeregeld heeft. Ik wil die reis best nog weleens maken, maar niet alleen. Het liefst samen met de vrouw die, naar ik hoop, ooit mijn Florence Dugdale wordt, maar op wie het wachten is. Misschien een even zoete dagdroom als een terugkeer naar Rodel.

Door |2024-07-03T14:05:11+00:003 juli, 2024|Tags: , |0 Reacties

Naar Schotland – Προς Σκωτία

In mei 2007 reisden Stella en ik naar Schotland voor een ontmoeting met de dichter John Burnside, tevens hoogleraar aan de Universiteit van St. Andrews. We logeerden in een fraai, oud landhuis enkele kilometers buiten St. Andrews, nabij de Firth of Forth. Met John bespraken we mijn bloemlezing met vertalingen van zijn gedichten die in 2010 werd uitgegeven bij Liverse.

’s Morgens voor het ontbijt werkte ik aan mijn dagboek. In 2012 verscheen deel drie van mijn serie literaire dagboeken, ook bij Liverse. Dat gaat over de jaren 2007-2008. Daarin staat onder meer het bezoek aan Schotland beschreven. John Burnside kreeg in 2012 de T.S. Eliot-prijs voor zijn poëzie.

Τον Μάιο του 2007, η Στέλλα και εγώ ταξιδέψαμε στη Σκωτία για να συναντήσουμε τον ποιητή John Burnside, επίσης καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews. Μείναμε σε ένα όμορφο παλιό αρχοντικό λίγα μίλια έξω από το St. Andrews, κοντά στο Firth of Forth. Με τον John συζητήσαμε την δική μου ανθολογία μεταφράσεων των ποιημάτων του που κυκλοφόρησε το 2010 από το εκδότη Liverse.

Το πρωί πριν το πρωινό δούλευα στο ημερολόγιό μου. Το 2012 κυκλοφόρησε το τρίτο μέρος της σειράς λογοτεχνικών ημερολογίων μου, επίσης από το Liverse. Αυτό αφορά τα έτη 2007-2008. Περιγράφει, μεταξύ άλλων, την επίσκεψη στη Σκωτία. Ο John Burnside τιμήθηκε στο 2012 με το T.S. Eliot-βραβείο για την ποίησή του.

Foto: Stella Timonidou

Door |2024-04-28T17:17:17+00:0028 april, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Sintra

During our visit to Lisbon somewhere in the nineties we also made a day trip to Sintra, the beautiful village where lord Byron once lived for a while and where I stayed before with a friend when we explored Portugal long before I met Stella. We visited the former royal palace where once the Arab rulers lived and after them the kings of Portugal.

We also visited the palace of Pena, a kind of Disney like building from the nineteenth century. We thought the royal palace more interesting and romantic. Romantic is certainly the word for the well preserved historic centre of Lisbon, where we stayed near the Chiado in a hotel next to the famous bar A Brasilièra.

I took the photograph in a pub in Sintra of which I have forgotten the name. Stella looks a bit dreamy, probably thinking of the poems of Byron. She was a great lover of poetry and an excellent poet and translator of poetry herself.

Κατά την επίσκεψή μας στη Λισαβόνα κάπου στη δεκαετία του ενενήντα κάναμε επίσης μια ημερήσια εκδρομή στη Σίντρα, το όμορφο χωριό όπου κάποτε έζησε ο λόρδος Βύρωνας για λίγο και όπου έμεινα πριν με έναν φίλο όταν εξερευνούσαμε την Πορτογαλία πολύ πριν γνωρίσω τη Στέλλα. Επισκεφθήκαμε το πρώην βασιλικό παλάτι όπου κάποτε ζούσαν οι Άραβες ηγεμόνες και μετά από αυτούς οι βασιλιάδες της Πορτογαλίας.

Επισκεφθήκαμε επίσης το παλάτι της Pena, ένα είδος κτιρίου σαν Disney από τον δέκατο ένατο αιώνα. Θεωρήσαμε το βασιλικό παλάτι πιο ενδιαφέρον και ρομαντικό. Ρομαντικό είναι σίγουρα η λέξη για το καλά διατηρημένο ιστορικό κέντρο της Λισαβόνας, όπου μείναμε κοντά στο Chiado σε ένα ξενοδοχείο δίπλα στο διάσημο καφέ A Brasilièra.

Τράβηξα τη φωτογραφία σε ένα καφέ στη Σίντρα του οποίου ξέχασα το όνομα. Η Στέλλα φαίνεται λίγο ονειροπόλα, μάλλον σκέφτεται τα ποιήματα του Βύρωνα. Ήταν μεγάλη λάτρης της ποίησης και εξαιρετική ποιήτρια και μεταφράστρια η ίδια.

Door |2024-04-20T15:10:29+00:0020 april, 2024|Tags: , |0 Reacties

Stadse stof

De eerste keer bezocht ik Lissabon in gezelschap van mijn goede vriend Gerrit de Wolf, de tweede keer met mijn vrouw Stella. Beiden zijn inmiddels overleden, wat foto’s uit die tijd een weemoedige lading geeft. Enkele malen vloog ik er alleen naartoe. Ik was vanaf het eerste ogenblik verliefd op Lissabon.

De laatste keer was ik met een bevriend Grieks echtpaar. Zij leven gelukkig nog. Bij elk bezoek waren er enkele vaste ankerplaatsen, zoals Nicola op het Rossio, Martinho d’ Arcada aan het grote plein bij de Taag en A Brasilièra op het Chiado. Hotel Borges in de Rua Garrett, vlakbij het Chiado is altijd mijn verblijfplaats als ik in Lissabon ben.

Soms ontkom je niet aan de vele schoenpoetsers die langs de terrassen zwerven. Op een ochtend bij Nicola heb ik mijn schoenen ook maar eens laten poetsen. Er zat nogal wat stadse stof op en je gunt zo’n man zijn verdiensten, ook al voelde het een beetje ongemakkelijk.

Door |2024-02-29T14:36:00+00:0029 februari, 2024|Tags: , |0 Reacties
Ga naar de bovenkant