Het is een wat sombere, bewolkte dag vandaag. Tijdens het middaguur kwam er zelfs een kort onweersbuitje met wat spetters langs. Voor de zekerheid heb ik het handwasje maar even binnengehaald. Hoewel het niet koud is, nodigt het weer niet uit voor een wandeling en aangezien ik genoeg te doen heb, zoals naast het lezen van Sally Rooney’s Intermezzo het bestuderen van de onlangs verschenen Nieuwgriekse geschiedenis van Pieter Borghart, wordt het een kalm dagje thuis, met vanavond even gezellig een hapje in Konaki.
Gisteren heb ik wat noodzakelijk dingen afgehandeld, zoals een bezoek aan Stella de logistria (belastingconsulente) voor de aangifte van dit jaar. Ze had die al gedaan en kon mij ook al de aanslag overhandigen, het bedrag dat ik hier jaarlijks tegen alle regels van het belastingverdrag tussen Nederland en Griekenland moet afdragen. Ook heeft ze me geholpen een aantal gegevens in te voeren in het Nationale Communicatie Register, omdat dat moet van de bank. Helaas bleek later thuis dat we ook nog mijn vaste telefoonnummer en het huisadres hadden moeten invoeren, wat me met geen mogelijkheid lukt, dus ik moet nog een keer een beroep op haar doen. Vandaag is dat mislukt, ze nam niet op en was dus waarschijnlijk niet op kantoor, maar het kan morgen nog, of anders na het weekend.
Het is natuurlijk bureaucratisch gezeur van die bank, want ze hebben dat telefoonnummer en dat adres al (onlangs stuurden ze mijn nieuwe creditkaart er nog heen), maar zo zit de bureaucratie nu eenmaal in elkaar. Mensen nutteloos tijd laten besteden voor dingen die al lang zijn vastgelegd. Het zal een vorm van werkverschaffing zijn, hoe meer regeltjes je verzint, hoe zekerder je bent van je baan, zoiets.
Na de logistria ben ik naar de Kapani, de sfeervolle markt, gelopen, voor een Turkse koffie. Sinds de tijd van het kolonelsregiem moet je Griekse koffie zeggen, maar net als mijn schoonvader vertik ik dat. Ik ben mijn journalistenvest vergeten en wilde een nieuw kopen, maar daarbij raakte ik verdwaald tussen de vele dameskledij, de kazen, de olijven, de vissen en de halve geiten aan hun haak. Om mijn rug een beetje te sparen nam ik een taxi naar huis, maar niet voordat ik bij mijn favoriete bakker in de Ermou een zak heerlijke bourekakia voor de lunch had gekocht.
