Thessaloniki

Atatürk

Als ik naar de benedenstad loop en ik neem de Apostolou Pavlou, dan kom ik langs het geboortehuis van Mustafa Kemal (Atatürk). Tegenwoordig is dat een museum. Vooral in het weekeinde komen veel Turkse toeristen er op bezoek.

Na afloop strijken ze vaak neer op een van de terrassen tegenover het museum. Bij voorbeeld op dat van het fraaie kafenion Prigipos, waar ik met enige regelmaat kom. Soms hoor je dan overal Turks om je heen en wordt er als teken van gastvrijheid Turkse muziek opgezet. Dan waan je je even in het Osmaanse Thessaloniki (Selanik), in de tijd dat de stad een ware multiculturele Balkanmetropool was. Ik heb daar nog eens een artikel over geschreven dat je hier kunt lezen.

Door |2024-09-27T11:07:25+00:0027 september, 2024|Tags: |0 Reacties

Curieus

Gisteren in de vooravond, het zal zo tussen half zeven en zeven uur zijn geweest, vlogen plotseling honderden vogels in oostelijke richting over de stad. Aan hun gekras te horen waren het kraaien of kraaiachtigen, maar ik weet niet veel van vogels. Wij hadden een leraar biologie die het alleen maar had over ‘Ons Indië’, waar hij tegen de Japanners had gevochten, en later ging de geschiedenisstudie voor. Ik kan wel een duif van een koolmees onderscheiden. Het was in ieder geval een curieus gezicht. Nooit eerder zoiets gezien in Thessaloniki.

Later ging ik eten in Konaki, waar een gezelschap mooie, jonge mensen, ik denk studenten of artiesten, iemands verjaardag of naamdag vierde. Er was een meisje bij dat wel iets had van Frida Kahlo. Ik belde met een Hollandse vriendin. Toen ze na een tijdje afrekenden en weggingen wenste een van de jongens me in het Nederlands goedenavond.

Door |2024-09-23T10:31:39+00:0023 september, 2024|Tags: |0 Reacties

Traditie/Tradition

Het is door de jaren heen uitgegroeid tot een leuke traditie: een ontmoeting met oprichter van het Poëziecentrum Nederland, Wim van Til en zijn echtgenote Meja, in Thessaloniki. Dit keer zagen we elkaar in een van mijn favoriete restaurants, Konaki, om de hoek bij mijn pied-à-terre. Na een regenachtige woensdag was het weer opgeknapt en genoten we van een mooie, milde nazomerdag en een uitstekende maaltijd. Volgend jaar hopelijk weer!

Over the years it has become a nice tradition, a meeting with founder of the Poetry Centre Netherlands, Wim van Til and his wife Meja, in Thessaloniki. This time we met in one of my favourite restaurants, Konaki, around the corner from my pied-à-terre. After a rainy Wednesday the weather had improved and we enjoyed a beautiful, mild late summer day and an excellent meal. Hopefully next year again!

Door |2024-09-20T09:14:49+00:0020 september, 2024|Tags: , |0 Reacties

Zeugma

Op 3 oktober gaat het nieuwe seizoen van start wat de kroegcolleges in Visser’s Poffertjes betreft. Vanmorgen het persbericht voor Dordt Centraal de deur uitgedaan. Iemand vroeg me waarom er nooit iets in AD-De Dordtenaar staat. Eenvoudig. Daar werd niet op mijn e-mails gereageerd en dan hoeft het van mij niet meer. Graag of in het geheel niet. Aangezien we het vorige seizoen constant een volle zaal hadden, hebben we die publiciteit kennelijk ook niet nodig.

Nog een voorproefje van het brievenboek in wording op mijn weblog gezet. Dat is voorlopig de laatste smaakmaker.

Gisteren was ik even bij Baraka. Daar vond aan het begin van de avond een boekpresentatie plaats. Historica Athina Zizopoulou van de Universiteit van Kreta presenteerde haar boek Οι εργάτες Τύπου της Αθήνας [1933-1967]. Er was een goede opkomst, allemaal ‘ons soort mensen’ zoals mijn moeder zou zeggen. Ik moest even denken aan de presentatie van de Griekse vertaling van mijn Afrodite en Europa, in het theater van boekhandel Malliaris Pedia. Dat zat ook vrijwel helemaal vol. Men zegt dat er in Griekenland nog minder wordt gelezen dan in Nederland, maar ik heb het idee dat het respect voor schrijvers en dichters er groter is dan bij ons.

Ik ben voor het begin weggegaan. Het was misschien heel interessant geweest om te blijven luisteren, maar ik had trek en andere plannen. Dat is een fraai zeugma, wat me brengt op Hier zet men thee en over de Eufraat van Han van Gorkom en Jacques Noorman. Daar hadden we indertijd ook een mooie presentatie van, nog in de galerie van Jolanda Branderhorst in Dordrecht, waar nu de Wereldwijven zitten. Het zeugma in ere hersteld. Zou er iemand in het nieuwe kabinet zitten die zonder te googelen weet wat een zeugma is?

Door |2024-09-18T10:13:51+00:0018 september, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Zondagsrust

Het is mooi nazomerweer in Thessaloniki. Omdat de familieleden die ik gisteren dacht te bezoeken of covid hebben (naar het zich laat aanzien in milde vorm) of verblijven in een dorp in de buurt van Drama, nogal een eind uit de buurt, had ik een rustige zondag. Dankzij het internet, vanwege de ‘sociale’ media soms een bron van ellende, maar ook voorzien van veel goede kanten, heb ik ’s morgens, zoals iedere zondag, geluisterd naar OVT van de VPRO. Alleen een uur later dan normaal, vanwege het tijdsverschil.

Na de uitzending schreef ik Brief 58 voor het nieuwe en waarschijnlijk laatste brievenboek aan Stella, waarvoor ik nog een titel moet bedenken. Hij staat inmiddels op mijn weblog. Dat doe ik niet met alle brieven, maar soms dus wel. Een voorproefje voor het boek. Nog twee Brieven en dan zit de eerste versie in de computer. Dan volgt de kritische lezing van het manuscript, eerst door mezelf, daarna door een externe redactrice en dan begint het proces om er een boek van te maken. Het duurt dus nog wel een jaar of wat voordat het resultaat er is. Ondertussen kan mijn trouwe lezerspubliek zich vermaken met Griekse en Cypriotische besognes, dat op 7 november wordt gepresenteerd, maar hier al te bestellen is en wie wil dat eigenlijk niet?

Aan het eind van de middag wandelde ik in de richting van de benedenstad. Ongeveer halverwege, in de Apostolou Pavlou, bevindt zich het fraaie Jugendstil-kafeneion Prigipos, schuin tegenover het geboortehuis van Mustafa Kemal. Daar dronk ik op het terras twee karafjes tsipouro, terwijl ik me vermaakte met het observeren van de busladingen Turkse toeristen die dat geboortehuis, nu museum, kwamen bezoeken. Het meisje dat bediende had een hartverwarmend vrolijke glimlach. Terug nam ik een taxi, want tegen de helling teruglopen zag ik na die tsipouro niet zitten. Zonder trouwens ook niet, want het laatste stuk, door de Theotokopoulou, is erg stijl en ik ben geen onbedorven jongeling meer.

’s Avonds at ik waar ik het liefste eet als ik in Thessaloniki ben. In Konaki. Naast de deur, fijne mensen, goed eten voor een schappelijke prijs en altijd mooie muziek (rebetica). Ik prijs het restaurant aan in mijn laatste column, na 22 jaar trouwe dienst, in het herfstnummer van het Griekenland Magazine. Die column staat ook in Griekse en Cypriotische besognes. Dochter Rania van eigenaar Dimitris maakte op mijn verzoek een foto van de oude dichter aan de dis.

Door |2024-09-16T11:13:17+00:0016 september, 2024|Tags: , |0 Reacties

Slapende rijk

Gisteren nam ik een taxi van mijn pied-à-terre naar de benedenstad omdat ik te lui was om twintig minuten een steile helling af te lopen. Nu ja te lui, mijn kuiten zijn dat nog niet gewend en ik heb al genoeg aan mijn hernia, dus we doen een beetje luxe. Ik nam op de terugweg ook een taxi. In totaal betaalde ik tien euro, inclusief fooi, want het waren vriendelijke chauffeurs.

In de benedenstad dronk ik een cappuccino en een tsipouro met mezedes (hapjes). Dat kostte me tien euro. Vervolgens at ik in mijn buurtrestaurant bakalao (vis in een jasje van deeg gebakken), een hete peper, gebakken aardappels, een salade met kool, wortelen en olijven. Ik spoelde alles weg met een halve liter rode wijn. Alles bij elkaar, inclusief fooi: vijftien euro.

Al met al kostte de dag mij vijfendertig euro. Dat is minder dan een rondje aan de stamtafel van mijn Dordtse kroeg, die, althans voor Nederlandse begrippen, toch ook milde prijzen hanteert. Ik heb het idee dat ik hier min of meer slapende rijk word. Een beetje zelfbedrog is gezond voor de geest, denk ik altijd maar.

Door |2024-09-15T09:10:27+00:0015 september, 2024|Tags: , |0 Reacties

Hoog bezoek

Vanmiddag met vrienden, Tilly en Christos, gezellig gegeten bij Konaki. Het mooie zomerweer is even terug, maar het is niet zo heet als in voorgaande weken. Uiteraard hoog bezoek van de buurtkatten die er als de kippen bij waren om een graantje mee te pikken. Eentje is nogal aanhankelijk, je kunt haar aaien en ze geeft voortdurend kopjes. Ik zou haar best mee willen nemen naar Dordrecht, maar ik denk niet dat Saartje op een buurmeisje zit te wachten.

Gistermorgen toch nog wat gewerkt, al is het de bedoeling dat ik hier vooral lees en verder niets doe, maar de publiciteit voor het eerste kroegcollege van het nieuwe seizoen moest de deur uit. Een Facebook-evenement gemaakt, een persbericht verstuurd en zelf een aankondiging op Via078 gezet. Het belooft weer een boeiend college te worden.

Door |2024-09-12T16:08:26+00:0012 september, 2024|Tags: |0 Reacties
Ga naar de bovenkant