Ongeveer vijfendertig minuten varen vanaf Ermoupolis ligt het eiland Tinos. Een bedevaartsoord. Op Maria Hemelvaart (en misschien ook wel op andere dagen, daar wil ik vanaf zijn) kun je daar gelovigen zien die op hun knieën de helling opkruipen naar de Panagia Evangelistria om te gaan bidden. Waar vroomheid al niet toe kan leiden.
Voor de kruipende gelovigen heeft Onze Lieve Heer voorzien in een soort tapijt langs het trottoir, maar toen wij naar boven liepen was er niemand te zien. Wel was het onverwacht warm. De telefoon (waar zouden we zijn zonder het magische ding?) verkondigde dat het die dag maximaal drieëntwintig graden zou worden, maar daar kon je er nog wel een paar bij optellen. Veel schaduw was er niet, langs de weg stond een handvol schamele boompjes te verdrogen, kennelijk vielen die bij OLH niet erg in de smaak. Onderweg zagen we veel winkeltjes met relirommel, zoals in ieder bedevaartsoord.
Volgens de overlevering is de kerk gebouwd op de plek waar de maagd Maria aan een non de plaats van een verborgen icoon wees. Heilige plaatsen hebben vrijwel altijd een fraai verhaal te vertellen. Het is in ieder geval een indrukwekkend complex, dat de moeite waard is om te bezoeken. Veel tijd konden we niet doorbrengen op Tinos, want de veerboot zou ons op zijn retour van Mikonos oppikken om terug te gaan naar Syros. Aan boord hoorden we dat er een nieuwe paus was gekozen, Leo XIV. Er kwam zelfs even witte rook uit de scheepsschoorsteen.
