familiegeschiedenis

Afscheid

Dit vrolijke meisje, op de arm van haar oma tijdens het familieweekend van onze clan in 2015, is inmiddels elf. Ze hield gisteren een indrukwekkende toespraak bij de crematie van haar overgrootmoeder, die op 97 jarige leeftijd overleed. De laatste van de generatie van onze ouders die is heengegaan. We kwamen daarvoor bijeen in Assen, want mijn tante, sinds 1980 weduwe van de jongste broer van mijn moeder, woonde de laatste decennia van haar leven in het noorden des lands. Daar was ze dichter bij dochter en kleindochters en bij haar Friese familie.

Tante was afkomstig uit Franeker. Ik herinner me dat ik bruidsjonker was bij haar huwelijk in 1955. Tijdens de uitvaart werd de trouwfoto getoond, waarop ik sta als vierjarig ventje. Veel is er sinds die tijd niet veranderd, want ik ben nog steeds een van de kleinsten in de familie. Acht jaar na mij werd mijn neef en naamgenoot Kees geboren. Hoewel hij inmiddels twee koppen boven mij uitsteekt is hij nog steeds ‘kleine Kees’ en ben ik ‘grote Kees’.

We zijn een hechte familie, maar we zijn jammer genoeg nogal verspreid over Europa geraakt. We hebben clanleden in Engeland, Zweden, Ierland en Hongarije. In Nederland vind je ons van Roden tot Vlissingen, met natuurlijk Dordrecht als de kern van alle dingen. Daar hebben we in augustus onze jaarlijkse familiedag. De begrafenis was in kleine kring, maar het was goed een deel van de familie weer te zien, ook al was de aanleiding een verdrietige. Na de plechtigheid waren er een borrel en een diner om het leven van tante te vieren. Daarna wachtte nog een lange treinreis naar huis. Wonderlijk genoeg zonder veel vertraging.

Door |2025-02-01T12:00:06+00:001 februari, 2025|Tags: |0 Reacties

De schone letteren

Eind 1978 werd mijn verhalenbundel Centre Ville gepresenteerd in de Statenzaal in het Hof. Een uitgave van de Culturele Raad Dordrecht in de zogenaamde Dordtreeks. Een zeer bescheiden boekje met een fraaie omslag, ontworpen door kunstenaar Bas Damme.

De presentatie werd zo druk bezocht, dat er niet voor iedereen plaats was. Niet vanwege mijn populariteit als debuterend schrijver, maar omdat het Willem Breuker Collectief de muzikale begeleiding deed.

Jarenlang sierde het titelverhaal een placemat van het gelijknamige café-restaurant hoek Visbrug-Voorstraat. Daar werd op 28 juli 1891 mijn grootvader Cornelis Bekker geboren. Mijn overgrootvader had er tot 1900 een koffiehuis, dat hij in dat jaar overdeed aan zijn zus en zwager. Zelf begon hij toen een café op de hoek van de Nieuwbrug en de Wijnstraat. Daar was hij tot 1946 actief. Jaren later kreeg de zaak bekendheid onder de naam Lord Lister. Nu is er een goudsmid gevestigd.

Foto: Marion Vomberg

Door |2024-03-15T13:18:00+00:0015 maart, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Trouwdag

Dit is de enige foto die ik heb waarop alle vier mijn grootouders staan. Vooraan opa en oma Klok en daar achter opa en oma Bekker. Hij is gemaakt op de trouwdag van mijn ouders, 29 oktober 1947. Vandaar de deftige kleding en de hoge hoed van grootvader Bekker. Ze trouwden eerst in het stadhuis van Dordrecht en daarna in de Augustijnenkerk. Van de huwelijksdag is een film gemaakt door mijn vaders zus, tante Marie. Helaas is tante Marie jong overleden en is de film zoekgeraakt voordat ik hem heb kunnen zien.

Door |2024-02-23T14:24:03+00:0023 februari, 2024|Tags: , |0 Reacties
Ga naar de bovenkant