klok-2023

Over Kees Klok

Deze auteur heeft nog geen informatie verstrekt.
So far Kees Klok has created 92 blog entries.

Nog acht dagen

Nog acht dagen, dan worden mijn dichtbundel ‘Voor je het weet’ en de verhalenbundel ‘Bizarrerien’ van Ronald Peters Favier door Liverse gepresenteerd in Visser’s Poffertjes, Groenmarkt 9 in Dordrecht. Ik zet het er nog maar even bij voor wie mijn wereldberoemde stamkroeg niet kent. We beginnen om 17.00u, weest op tijd!

Vanmiddag om 14.30u ben ik in de uitzending bij Via Cultura. Ik vertel daar over het boek in het bijzonder en over de dichtkunst in het algemeen, tenminste, als daar naar wordt gevraagd. Het is prachtig zomerweer, maar je kunt Via Cultura terugkijken, dus ga gerust naar een terras of ergens op een strand liggen bakken. Je kunt ook naar de interessante tentoonstellingen in het Dordrechts Museum over Pictura en de gebroeders Van Strij of Kunst voor de kost. Ze hebben daar airco en een lommerrijke tuin. Ook nooit weg bij 28 graden.

Foto: Henk Littel

Door |2024-05-14T10:15:50+00:0014 mei, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Dubbele seksuele moraal

Vanmiddag bij de presentatie geweest van het boek ‘Seks in de Renaissance’ van de Leidse historica dr. Marlisa den Hartog. Die vond plaats in SPUI25, het academisch-culturele podium van Amsterdam. Marlisa hield een buitengewoon boeiende voordracht over de dubbele seksuele moraal in het Italie van de Renaissance en in onze tijd. Het was de moeite van de treinreis naar Amsterdam, enigszins een aanslag op mijn rug, meer dan waard.

Door |2024-05-07T21:53:11+00:007 mei, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Bevrijdingsdag

Een afwisselende bevrijdingsdag gehad. Ik werd gevraagd in te vallen voor een collega stadsgids. Dat werd een prettige wandeling met een groep Amerikanen. Aardige en belangstellende mensen. Zelfs het weer werkte mee. Daarna naar het terras van Visser gegaan, waar blueszanger en geweldige toetsenist Roel Spanjer optrad. Mooie muziek in een lekker zonnetje. ’s Morgens een stuk geschreven voor een liber amicorum, terwijl ik luisterde naar het onvolprezen radioprogramma Onvoltooid Verleden Tijd van de VPRO.

Met Ronald Peters Favier een programma gemaakt voor de presentatie van onze boeken in Visser op 22 mei om 17.00u. We houden het eenvoudig. We vertellen wat over de boeken en lezen voor uit eigen werk. Een kort en bondig optreden van vijftig minuten met een behoorlijke pauze ertussen. Daarna kunnen de boeken gekocht worden (ter plekke met enige korting) en eventueel gesigneerd. Uiteraard gaan we achteraf aan de borrel.

Deze week heb ik ook weer een boekenpraatje op het Kanaal van Kees gezet. Na een maand aan andere dingen te hebben besteed, heb ik die draad weer met plezier opgepakt.

Door |2024-05-06T11:15:38+00:006 mei, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Presentatie nieuwe dichtbundel

Dit is hem dan, de nieuwe dichtbundel. Hij wordt op 22 mei aanstaande om 17.00u gepresenteerd in Visser’s Poffertjes, Groenmarkt 9 in Dordrecht, samen met de verhalenbundel BIZARRERIËN van Ronald Peters Favier. Het programma wordt nader bekend gemaakt. Tot en met de presentatie kan het boek met korting worden aangeschaft (12,50 euro, zie de website van de uitgever. Daarna kost hij 15,95 euro). De toegang is gratis, maar omdat het druk dreigt te worden, raad ik iedereen aan niet op het laatste ogenblik te komen.

 

Door |2024-05-01T13:57:05+00:001 mei, 2024|Tags: , , , |0 Reacties

Naar Schotland – Προς Σκωτία

In mei 2007 reisden Stella en ik naar Schotland voor een ontmoeting met de dichter John Burnside, tevens hoogleraar aan de Universiteit van St. Andrews. We logeerden in een fraai, oud landhuis enkele kilometers buiten St. Andrews, nabij de Firth of Forth. Met John bespraken we mijn bloemlezing met vertalingen van zijn gedichten die in 2010 werd uitgegeven bij Liverse.

’s Morgens voor het ontbijt werkte ik aan mijn dagboek. In 2012 verscheen deel drie van mijn serie literaire dagboeken, ook bij Liverse. Dat gaat over de jaren 2007-2008. Daarin staat onder meer het bezoek aan Schotland beschreven. John Burnside kreeg in 2012 de T.S. Eliot-prijs voor zijn poëzie.

Τον Μάιο του 2007, η Στέλλα και εγώ ταξιδέψαμε στη Σκωτία για να συναντήσουμε τον ποιητή John Burnside, επίσης καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews. Μείναμε σε ένα όμορφο παλιό αρχοντικό λίγα μίλια έξω από το St. Andrews, κοντά στο Firth of Forth. Με τον John συζητήσαμε την δική μου ανθολογία μεταφράσεων των ποιημάτων του που κυκλοφόρησε το 2010 από το εκδότη Liverse.

Το πρωί πριν το πρωινό δούλευα στο ημερολόγιό μου. Το 2012 κυκλοφόρησε το τρίτο μέρος της σειράς λογοτεχνικών ημερολογίων μου, επίσης από το Liverse. Αυτό αφορά τα έτη 2007-2008. Περιγράφει, μεταξύ άλλων, την επίσκεψη στη Σκωτία. Ο John Burnside τιμήθηκε στο 2012 με το T.S. Eliot-βραβείο για την ποίησή του.

Foto: Stella Timonidou

Door |2024-04-28T17:17:17+00:0028 april, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Volkomen natuurlijk – Εντελώς φυσικό

In het Wantijpark in Dordrecht, ik denk in 1980, tijdens muziekfestival Zomertuin de voorloper van Wantijpop. Op de voorgrond van links naar rechts mijn neef Geoffrey, mijn studiegenoot en vriend Peter en mijn toenmalige vriendin Marion. Alle drie jonger dan ik. Vierenveertig jaar later ben ik de enige van hen die nog in leven is. Op weg naar het ouder worden raak je steeds meer mensen kwijt. Het is volkomen natuurlijk, maar het blijft moeilijk te accepteren. ‘Het leven gaat door,’ hoor je dan. Dat is zo. ‘Big deal,’ zou Stella zeggen.

Στο Wantijpark στο Ντόρντρεχτ, νομίζω το 1980, κατά τη διάρκεια του μουσικό φεστιβάλ Zomertuin, του προκατόχου του Wantijpop. Σε πρώτο πλάνο, από αριστερά προς τα δεξιά, ο ξάδερφός μου ο Geoffrey, o συμφοιτητής και φίλος μου Peter και η κοπέλα μου τότε η Marion. Και οι τρεις μικρότεροι από εμένα. Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, είμαι ο μόνος από αυτούς που ζει ακόμα. Όσο μεγαλώνεις χάνεις όλο και περισσότερους ανθρώπους. Είναι απολύτως φυσικό, αλλά παραμένει δύσκολο να το αποδεχτεί κανείς. «Η ζωή συνεχίζεται», ακούς. Αυτό είναι αλήθεια. «Big deal!», θα έλεγε η Στέλλα.

Door |2024-04-25T08:26:45+00:0025 april, 2024|Tags: , |0 Reacties

Sintra

During our visit to Lisbon somewhere in the nineties we also made a day trip to Sintra, the beautiful village where lord Byron once lived for a while and where I stayed before with a friend when we explored Portugal long before I met Stella. We visited the former royal palace where once the Arab rulers lived and after them the kings of Portugal.

We also visited the palace of Pena, a kind of Disney like building from the nineteenth century. We thought the royal palace more interesting and romantic. Romantic is certainly the word for the well preserved historic centre of Lisbon, where we stayed near the Chiado in a hotel next to the famous bar A Brasilièra.

I took the photograph in a pub in Sintra of which I have forgotten the name. Stella looks a bit dreamy, probably thinking of the poems of Byron. She was a great lover of poetry and an excellent poet and translator of poetry herself.

Κατά την επίσκεψή μας στη Λισαβόνα κάπου στη δεκαετία του ενενήντα κάναμε επίσης μια ημερήσια εκδρομή στη Σίντρα, το όμορφο χωριό όπου κάποτε έζησε ο λόρδος Βύρωνας για λίγο και όπου έμεινα πριν με έναν φίλο όταν εξερευνούσαμε την Πορτογαλία πολύ πριν γνωρίσω τη Στέλλα. Επισκεφθήκαμε το πρώην βασιλικό παλάτι όπου κάποτε ζούσαν οι Άραβες ηγεμόνες και μετά από αυτούς οι βασιλιάδες της Πορτογαλίας.

Επισκεφθήκαμε επίσης το παλάτι της Pena, ένα είδος κτιρίου σαν Disney από τον δέκατο ένατο αιώνα. Θεωρήσαμε το βασιλικό παλάτι πιο ενδιαφέρον και ρομαντικό. Ρομαντικό είναι σίγουρα η λέξη για το καλά διατηρημένο ιστορικό κέντρο της Λισαβόνας, όπου μείναμε κοντά στο Chiado σε ένα ξενοδοχείο δίπλα στο διάσημο καφέ A Brasilièra.

Τράβηξα τη φωτογραφία σε ένα καφέ στη Σίντρα του οποίου ξέχασα το όνομα. Η Στέλλα φαίνεται λίγο ονειροπόλα, μάλλον σκέφτεται τα ποιήματα του Βύρωνα. Ήταν μεγάλη λάτρης της ποίησης και εξαιρετική ποιήτρια και μεταφράστρια η ίδια.

Door |2024-04-20T15:10:29+00:0020 april, 2024|Tags: , |0 Reacties

Roken

J.J. Voskuil schrijft in Martelaarschap (dagboeken): “Een man rookt altijd en bij voorkeur een pijp,” (pag. 306). Ik heb dat jaren gedaan. Daarbij waren mijn beide grootvaders het voorbeeld. Allebei aan de pijp en de sigaar. Sigaren rookte ik daarom ook.

Vooral na het overlijden van Stella was de pijp een grote troost, maar na mijn hartstilstand in 2016 ben ik er mee gestopt. Een paar weken geleden probeerde ik het weer eens, want ik houd altijd een voorraad rookwaar aan voor als het oorlog wordt. Ik vond het niet meer lekker en heb hem na een paar trekken uit laten gaan.

Een heel enkele keer wil ik nog weleens een sigaar roken, zo ongeveer eenmaal per jaar, bij een heel bijzondere gelegenheid, al moet die dan niet in een openbaar gebouw plaatsvinden. In onze betuttelaars- en verbiedersmaatschappij kan dat niet meer. Ik denk nog weleens aan mijn eerste jaren in het onderwijs. Toen rookten we gewoon nog een pijp in de klas en als de inspecteur kwam rookte hij vrolijk mee. Toch was dat onderwijs, als je de kranten van nu mag geloven, stukken beter dan dat van vandaag.

Foto: Pita Schrier

Door |2024-04-17T17:32:50+00:0017 april, 2024|Tags: |0 Reacties

Seks in de Renaissance

Eind april, als ik het goed heb op de 23e, verschijnt het boek Seks in de Renaissance van Marlisa den Hartog, universitair docent middeleeuwse geschiedenis aan de Universiteit Leiden. Waarom ben ik daar trots op? Omdat ik altijd trots ben als een oud-leerlinge promoveert, het dus verder brengt dan haar geschiedenisleraar en ook nog boeken schrijft.

Na twee jaar aan mijn proefschrift te hebben gewerkt, was ik het onderwerp zo zat, dat ik de pijp aan Maarten heb gegeven. Nee, niet aan Maarten van Rossem, bij wie ik weliswaar afstudeerde, maar aan een collega van hem. Daarna schreef ik twintig boeken, waarvan eentje over de geschiedenis van Griekenland vanaf 1821 en een over de geschiedenis van Cyprus (van de pre-historie tot heden). Dat heden moet je met een korrel zout nemen, want de laatste, bijgewerkte editie is van 2014.

Ik heb het boek van Marlisa uiteraard reeds gereserveerd en zal het met veel belangstelling lezen. Ze vertelde mij een tijdje geleden dat haar eerste geschiedeniswerkstuk, bij mij in de brugklas van het Stedelijk Dalton Lyceum in Dordrecht (veel mensen noemen dat het Dalton College, maar zo heeft het nooit geheten) ook over de Renaissance ging. Het zal niet zijn gegaan over seksualiteit in die periode. Waarover wel ben ik vergeten, maar ze zal er vast een goed cijfer voor hebben gehad.

Door |2024-04-13T13:20:04+00:0013 april, 2024|Tags: |0 Reacties

In blijde verwachting

Soms gebeuren dingen sneller dan gedacht. Zelfs in de wereld der schone letteren. In mei al komt mijn nieuwe dichtbundel Voor je het weet uit. Met de uitgever, Liverse, zijn we aan het bekijken wanneer hij wordt gepresenteerd. Dat zal hoogstwaarschijnlijk ook in mei zijn en uiteraard in Dordrecht, niet alleen de oudste stad van Holland, maar ook nog eens de navel van de wereld. Vraag dat maar aan Zeus. Het is een bundel die begint met een lofzang en eindigt met een testament. De conclusies zijn aan de lezer.

Door |2024-04-11T09:13:09+00:0011 april, 2024|Tags: , |0 Reacties
Ga naar de bovenkant