Nieuws

75 Jaar Fulbright

Naar de viering van het 75-jarig jubileum geweest van de Fulbright Commission the Netherlands, vanmiddag in Amsterdam. Hoewel de drie andere Fulbrighters met wie ik in 1987 aan de University of Minnesota verbleef niet aanwezig waren, was het een prachtige middag. Naast het weerzien met een aantal bekenden had ik veel mooie gesprekken met Fulbrighters die ik voor het eerst leerde kennen. De gezamenlijke ervaringen als wetenschapper of student in de VS of omgekeerd als wetenschapper of student uit de VS in Nederland, scheppen duidelijk een band.

Voor mij was het verblijf als Fulbrighter in Minneapolis een waterscheiding in mijn leven. Ik ontmoette er Stella Timonidou, angliste, vertaalster en dichteres uit Griekenland. Drie jaar later trouwden we. Dat was niet alleen, zoals ik al eerder schreef, het begin van een buitengewoon gelukkig huwelijk, maar ook betekende het dat ik mij via de Amerikaans-Griekse betrekkingen na de Tweede Wereldoorlog van lieverlee steeds meer bezig ben gaan houden met de geschiedenis van het moderne Griekenland en Cyprus. Op 7 november wordt mijn nieuwe boek over Griekenland en Cyprus in Dordrecht ten doop gehouden.

Tijdens de viering waren er toespraken door minister Eppo Bruins, ook een Fulbrighter, de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, mevrouw Shefali Razdan Duggal en professor James Kennedy. Spreekstalmeester was Fulbrighter Joris Luyendijk, die een drietal bursalen, waaronder Alexander Rinnooy Kan naar hun ervaringen vroeg en na afloop was er een geslaagde borrel, maar daar voelde ik het gemis van Stella wel extra sterk. Wat zou ze er graag bij zijn geweest.

Foto auteur: de Amerikaanse ambassadeur in Nederland.

Door |2024-10-20T21:02:29+00:0020 oktober, 2024|Tags: , |0 Reacties

Hoog bezoek

Vanmiddag met vrienden, Tilly en Christos, gezellig gegeten bij Konaki. Het mooie zomerweer is even terug, maar het is niet zo heet als in voorgaande weken. Uiteraard hoog bezoek van de buurtkatten die er als de kippen bij waren om een graantje mee te pikken. Eentje is nogal aanhankelijk, je kunt haar aaien en ze geeft voortdurend kopjes. Ik zou haar best mee willen nemen naar Dordrecht, maar ik denk niet dat Saartje op een buurmeisje zit te wachten.

Gistermorgen toch nog wat gewerkt, al is het de bedoeling dat ik hier vooral lees en verder niets doe, maar de publiciteit voor het eerste kroegcollege van het nieuwe seizoen moest de deur uit. Een Facebook-evenement gemaakt, een persbericht verstuurd en zelf een aankondiging op Via078 gezet. Het belooft weer een boeiend college te worden.

Door |2024-09-12T16:08:26+00:0012 september, 2024|Tags: |0 Reacties

Geen goede combinatie

Zoals gewoonlijk heb ik de goede zorgen voor mijn huis overgedragen aan Elvira en ben ik voor even naar Thessaloniki gevlogen, waar ik ga uitrusten van enkele maanden noeste arbeid. Via het internet vernam ik dat in Nederland de herfst plotsklaps is ingetreden, maar wie denkt dat ik hier in een warm zonnetje zit kan ik vertellen dat het zwaar bewolkt is, al uren regent en ik in mijn pied-à-terre met het licht aan zit vanwege de duisternis. Hollands weer dus, maar het is nog wel boven de twintig graden.

Voor een van mijn laatste klusjes moest ik me weer eens verdiepen in het koloniaal verleden van Dordrecht. Dat was aanleiding om mijn kritiek op het boekje Slavernijverleden Dordrecht (deel 43 uit de serie Verhalen van Dordrecht) een beetje aan te scherpen. Activisme en de geschiedwetenschap vormen namelijk geen goede combinatie. Mijn opmerkingen vind je hier.

Door |2024-09-10T09:06:53+00:0010 september, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Familiedag

Afgelopen zaterdag was onze jaarlijkse familiedag. Altijd iets waar ik al lang van tevoren naar uitzie. Dit jaar ‘vierden’ we het aan de Zuidhollandse kust. Een rondvaart door de havens van de Maasvlakten, waar je alleen maar kunt komen via het onwaarschijnlijk afstotende landschap van de Botlek. De vaartocht was boeiend en vooral interessant. Ik moest terugdenken aan mijn ’tussenjaar’, toen ik een paar maanden op de containerafdeling van rederij Koenigsfeld aan de Willemskade in Rotterdam werkte. Dat was in 1970. De containervaart stond nog in de kinderschoenen, met scheepjes van nauwelijks 2500 ton. Nu voeren we langs het grootste containerschip ter wereld dat toevallig in een van de havens lag.

Daarna wierpen we een blik op het strand en de kust van Goeree-Overflakkee. Dat eiland behoort nog immer tot het graafschap Holland & West-Friesland, al denken sommige van mijn Zeeuwse vrienden met een niet aflatende annexatiezucht daar anders over. Die moeten Witte van Haemstede maar goed in gedachten houden.

Vervolgens togen we naar het charmante Den Briel. Na een zonnige wandeling beklom een deel van de familie de toren van de St. Catharijnekerk. Ik zag daar maar vanaf, mijn rug heeft normaal al genoeg te verduren. In de kerk zag ik een aardig filmpje over het carillon en ontstak ik uiteraard een lichtje voor Stella.

We besloten de dag met een diner in De Brielse Aap, gevestigd op een van de bastions van de vesting. Daar werden we overvallen door een wolkbreuk. Ons hinderde dat geenszins, we zaten weliswaar niet hoog, maar wel droog en de maaltijd met het aangename cognacje na was prima.

Met een auto rijd je van Den Briel naar Dordrecht in vijfendertig minuten. Met het openbaar vervoer doe je er bijna twee uur over. Soms vind ik het jammer dat je niet meer met de trekschuit kunt.

Door |2024-08-26T13:39:40+00:0026 augustus, 2024|0 Reacties

Wolkbreuk

Nooit eerder sprak ik met een verondersteld waterdicht jack aan en een raar petje op bij een plechtigheid. Het weer was echter bar en boos, gisteren bij de herdenking van de moord op Johan en Cornelis de Witt. Gelukkig was er ondanks de wolkbreuk een aardig aantal dappere belangstellen. Wethouder Tanja de Jonge van Dordrecht hield een mooie en wijze toespraak, de jonge talentvolle Mila ter Schelde zong enkele fraaie liederen, mijn praatje viel het publiek niet tegen, geloof ik, en dichter Boike haalde in een vers de zweep over het Johan de Witt-gymnasium.

Na afloop had ik een leuk gesprek met enkele zeer in geschiedenis geïnteresseerde jongeren. Hoopgevend vond ik dat. Jammer dat mijn vak in het onderwijs al decennia lang in het verdomhoekje zit, maar daarover een andere keer. Tenslotte gaf ik nog een kort interview aan een filmploeg van het Dordrechts Museum, waar de gebroeders de Witt in de nabije toekomst in de schijnwerpers komen te staan.

Al met al een geslaagde herdenking, waarna ik fluks naar huis fietste om op te drogen. Dank aan organisator Ben Corino van Studio De Witt.

Foto: Ben Corino.

Door |2024-08-21T14:13:08+00:0021 augustus, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Herdenking gebroeders De Witt

Aanstaande dinsdag, 20 augustus, vindt de jaarlijkse herdenking plaats van de moord op Johan en Cornelis de Witt in 1672 door de Haagse schutterij. Vanmorgen werd ik daarover gebeld door organisator Ben Corino. Of ik bereid was om spreker Mohammed Benzakour te vervangen, die verhinderd is.

Uiteraard ben ik dat. Als historicus kan ik wel het een en ander zeggen over deze tragische gebeurtenis uit de Nederlandse geschiedenis. Of ik die in het licht van de tegenwoordige tijd wil plaatsen, vroeg Ben. Hoewel je altijd buitengewoon moet oppassen met historische vergelijkingen, wil ik wel een poging wagen. Ik ga er dit weekeinde eens even goed over nadenken.

Ik begrijp dat wethouder Tanja de Jonge namens de gemeente spreekt. Wat het verdere programma is weet ik nog niet, dat zal vandaag of morgen wel in de lokale media bekend worden gemaakt. Het begint in ieder geval om 19.00u bij het standbeeld van de gebroeders De Witt op de Visbrug in Dordrecht. Ik hoop jullie daar te zien.

Door |2024-08-16T10:00:50+00:0016 augustus, 2024|Tags: , |0 Reacties

Hij is er!

De tweede proefdruk van mijn nieuwe boek liet, in tegenstelling tot de eerste, niet lang op zich wachten. De opvolger van de PTT deed voor de verandering eens keurig waarvoor ze wordt betaald. Hij zag er ook beduidend beter uit dan de eerste. Slechts twee typografische foutjes ontdekte ik, beiden aan mezelf te wijten. Die heb ik hersteld en nadat ik alles nog eens heb gecontroleerd, heb ik de knop ‘Publiceren’ ingedrukt. Het heeft midden in de zomer geen zin om een presentatie te organiseren. Dat doen we in het najaar. Hij wordt te zijner tijd aangekondigd op deze site, op Linkedln, op Facebook en in het weekblad Dordt Centraal. Het boek is al wel te bestellen, maar niet bij mij. Dat kan uitsluitend via deze link of bij boekhandel Vos & Van der Leer in Dordrecht.

Door |2024-07-31T12:45:29+00:0031 juli, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Huiswerk overgedaan

De proefdruk van Griekse en Cypriotische besognes kwam gisteren eindelijk binnen en hij zag er, eerlijk gezegd, niet uit. Duidelijk dat het de eerste keer was dat deze amateur een boek opmaakte. Ik heb daarom met goede moed mijn huiswerk overgedaan. Ook komt er een andere omslag. De eerste vond ik zelf erg mooi, maar de resolutie van de foto was te laag en om dat probleem nogmaals te vermijden, heb ik een neutralere omslag gemaakt.

Het wachten is nu op de tweede proefdruk. Die komt weer via de post, dus dat kan nog wel een weekje duren. Als alles in orde blijkt wordt het boek gepubliceerd. Ik twijfel of ik een bescheiden presentatie zal houden of niet. Mocht die er komen, dan wordt dat minstens in september, anders zitten mijn potentiële lezers allemaal nog in Griekenland of op Cyprus.

Door |2024-07-20T10:45:39+00:0020 juli, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Heel vervelend

Binnenkort verschijnt mijn boek Griekse & Cypriotische besognes. Griekenland en Cyprus in het eerste kwart van de 21e eeuw. Het is een keuze uit de artikelen en columns die ik in de afgelopen jaren schreef voor het Griekenland Magazine. Anders dan bij mijn andere boeken, houd ik de uitgave geheel in eigen hand. Een experiment. Ik wil eens zien hoe dat gaat.

Er wordt altijd gezegd dat boeken in eigen beheer nooit hun weg naar de recensenten vinden. Mijn ervaring is dat als je publiceert bij een kleine uitgever die niet de mogelijkheden heeft van een Prometheus, een Bezige Bij of een Arbeiderspers, die boeken hun weg naar de meeste recensenten ook niet vinden. Een enkele uitzondering daargelaten. Mijn Griekenlandboek vindt zijn weg heus wel naar de beperkte groep echt in het land geïnteresseerde lezers, daar ben ik niet bang voor.

Om de laatste hand aan het boek te leggen wacht ik op de drukproef. Die is allang verstuurd en volgens ons topbedrijf Post.nl, dat van de befaamde nauwkeurigheid en degelijkheid, is hij ook allang bij mij bezorgd. Helaas. Ik zou haast zeggen uiteraard heb ik nog niets in de brievenbus aangetroffen en dat is gewoon heel vervelend.

Door |2024-07-18T08:26:29+00:0018 juli, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Met de schrik vrijgekomen/Got away with it

Ik ben weer eens met de schrik vrijgekomen. Zo sta je te swingen op een popfestival en zo word je met een ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Wat was er aan de hand? Gistermorgen werd ik plotseling duizelig. Ik heb weleens dat ik even een licht gevoel in mijn hoofd heb en op een wolk lijk te lopen, maar dat is meestal heel snel voorbij. Gisteren ging het niet voorbij en dus heb ik uiteindelijk de huisarts gebeld, die onmiddellijk langs kwam. Om een lang verhaal kort te houden: het kon een herseninfarct zijn of een storing aan het evenwichtsorgaan. Gelukkig heb ik een huisarts die geen risico’s neemt en dus werd de ambulance gebeld.

In het Albert Schweitzer ziekenhuis werd direct met grote voortvarendheid een CT-scan gemaakt en werden allerlei tests gedaan. Ik moest aanvankelijk een nachtje ter observatie blijven, hoewel de duizeligheid langzamerhand was verdwenen. Na nog een serie tests, sloten de artsen een vasculair probleem echter toch uit. Conclusie: een storing in mijn evenwichtsorgaan. Mijn goede vriendin Lé, die direct te hulp was geschoten en wat spullen voor de nacht was gaan halen, kon me alsnog naar huis brengen. Daar hebben we bij een bakkie koffie van de schrik zitten bekomen. Naar de kroeg ben ik daarna maar even niet gegaan.

Once again I got away with it. One moment you are swinging at a pop festival and a couple of days later you are taken to hospital in an ambulance. What happened? Yesterday morning I suddenly felt dizzy. I sometimes feel light-headed for a moment and feel like I’m walking on a cloud, but that usually passes very quickly. Yesterday it didn’t go away and so I finally called my GP, who came immediately. To make a long story short: it could have been a cerebral infarction or a balance organ problem. Luckily I have a GP who doesn’t take any risks, so the ambulance was called.

A CT scan was immediately made with great speed at the Albert Schweitzer hospital and all kinds of tests were done. I initially had to stay overnight for observation, although the dizziness gradually disappeared. However, after another series of tests, the doctors ruled out a vascular problem. Conclusion: a disturbance in my balance organ. My good friend Lé, who immediately came to help and went to get some things for the night, took me home. There we recovered from the adventure with a coffee. After that I stayed home thinking going to my local wasn’t such a good idea.

Door |2024-06-13T11:31:26+00:0013 juni, 2024|Tags: , |0 Reacties
Ga naar de bovenkant