Forse boezem
De Dordtse boekenmarkt, afgelopen zondag, is ongeveer letterlijk in het water gevallen door de vele regenval. Onze tuin was blij, maar verder was het vooral zuur als je bedenkt dat het de dagen ervoor schitterend zomerweer was. Op dinsdag zelfs zevenendertig graden, wat in het land weer tot de nodige hysterie leidde. Gezeur over hitteplannen en gemekker over wat bejaarden wel of niet moesten doen.
Ik zou in afwisseling met cabaretière Hilde de Jong optreden in de tuin van het Dordrechts Museum. Dat konden we gezien het weer gevoeglijk vergeten, maar het programma was verplaatst naar de wijnbar van Art & Dining (het museumrestaurant) en ietwat aangepast, omdat ook het Estudiantina Ensemble, dat op het Statenplein zou spelen, naar binnen was gehaald. We traden in plaats van drie keer allemaal twee keer op, wat resulteerde in een leuke, afwisselende middag, die afgesloten werd met swingende, Latijns-Amerikaanse muziek.
De wijnbar ziet uit op het gebouw waarin vroeger School Vest zat. Daar heb ik twee jaar lang op school gezeten en ik was er veel later kwekeling. Ik had in die dagen verkering met een meisje dat studeerde voor kleuterleidster. Toen was het idee om de kleuterschool samen te voegen met de lagere school tot basisschool nog niet geboren en was er voor kleuterleidsters een aparte opleiding, de KLOS. De directrice in die tijd viel op door een forse boezem. Ze verbood haar leerlingen tijdens de praktijklessen broeken te dragen. En dat in hetzelfde gebouw als de progressiefste Pedagogische Akademie van Nederland.
