Blog van Kees

8 04, 2024

Zonnig

Door |2024-04-08T10:26:04+00:008 april, 2024|Tags: |0 Reacties

In maart 2007 moesten we naar een feest in Friesland. Op de terugweg naar Dordrecht besloten Stella en ik tot een kleine pelgrimage naar Greonterp, waar ooit Gerard Reve woonde in huize Het Gras.

Greonterp ligt aan het einde van de wereld, letterlijk op een terp. Tegenover de voormalige Reve-residentie staat een kapel. Een van de schaarse bewoners van de terp zag ons en bood bereidwillig aan een foto te maken.

We staan er zonnig op en kijken vol optimisme de toekomst in. Dat duurde tot tweede kerstdag van hetzelfde jaar, toen Stella overleed.

6 04, 2024

Verloren zoon

Door |2024-04-06T10:08:46+00:006 april, 2024|Tags: |0 Reacties

Grappig dat als ik mensen vertel dat ik naar Griekenland ga, ze me altijd een fijne vakantie toewensen. Griekenland, dat is voor bijna iedereen vakantie, maar je kunt er natuurlijk ook naartoe voor werk, onderzoek of familiebezoek. Dat is bij mij het geval.

Als ik in Griekenland ben verblijf ik meestal in Thessaloniki en soms ook even in Athene. Ik bezoek ook weleens een eiland, maar dan meestal eentje waar vrienden of familie wonen. Ik ben geen zonaanbidder en houd al helemaal niet van liggen bakken op een strand. Wel geniet ik in Griekenland van het eten.

Vlakbij het appartement in de Akropoleos, waar ik woon als ik in Thessaloniki ben, is een leuk familierestaurant, Konaki, waar je uitstekend en tegen zeer billijke prijzen kunt eten. In Athene eet ik meestal bij Zorbas in de Lisiou. Bij beiden word ik altijd als een soort verloren zoon ontvangen.

Foto: Anastasia Mavroyianni

28 03, 2024

Literair-dagboek IX

Door |2024-03-28T10:14:04+00:0028 maart, 2024|Tags: , |0 Reacties

Tot nu toe publiceerde ik bij Uitgeverij Liverse acht delen van mijn literair-dagboek. Deel negen is in de maak. Ik heb nog geen idee wanneer het zal verschijnen, maar ik heb in ieder geval een flink begin gemaakt. Hierbij een fragment:

“Zondag, 7 mei 1989: Stella belde gisteravond om half elf dat ze veilig was aangekomen. Ze had in Belgrado wel problemen gehad met de autoriteiten over een transitvisum. Die Joegoslaven dachten even wat aan haar te verdienen. Van de British Council heeft ze bericht gehad dat haar aanvraag voor een beurs is afgewezen. Engeland is dus van de baan. Jammer, maar het is niet anders.”

24 03, 2024

Spartaans

Door |2024-03-24T10:36:29+00:0024 maart, 2024|Tags: |0 Reacties

In de jaren negentig werkte Stella een aantal jaren op het Griekse consulaat in Düsseldorf. In die tijd hadden we een weekendhuwelijk. Of ik reisde met de trein naar Duitsland of Stella kwam met de auto naar Dordrecht. Het reizen per trein ging toen gemakkelijker dan nu. Je stapte in Dordrecht op de intercity naar Keulen en hoefde onderweg maar eenmaal over te stappen. Tegenwoordig moet je vaker overstappen, want treinreizen moet worden gestimuleerd vinden we in Nederland. Om dat te bevorderen zijn ook de meeste stationsrestauraties afgeschaft. Stella verdiende als diplomaat aanzienlijk meer dan ik met mijn schamele lerarentractement. Vandaar die auto.

We huurden een appartement aan de Kennedydamm. Op stand en slechts tien minuten lopen van de charmante Alltstadt. Op de bovenste verdieping van een gebouw uit de jaren dertig. Een Spartaanse tijd. Er zat geen lift in. Ik droom nog weleens van het sjouwen met de boodschappen.

19 03, 2024

Kluizenaar

Door |2024-03-19T14:52:44+00:0019 maart, 2024|Tags: , |0 Reacties

In de zomer van 2008 was ik enkele dagen te gast in het klooster van Megista Lavra in de monnikenrepubliek Athos. Samen met een vriend, Kostas, was ik uitgenodigd door de abt, een voormalig student van hem. Vanuit het klooster maakten we wandeltochten door de omgeving. Op een van die tochten zochten we een kluizenaar op, maar die bleek afwezig. Een uitstapje naar Thessaloniki hoorden we later.

We picknickten op de avli, de binnenplaats van de kluis. De kluizenaar moet al een tijdje afwezig zijn geweest, want zijn aangrenzende moestuin stond er angstig uitgedroogd bij. In de tuin was een waterput. We gaven de gewassen grondig water en wandelden daarna met een tevreden gevoel terug naar Megista Lavra, waar vader Lazaros, de monnik die ons door de abt als oppasser was toegewezen, al klaar stond met feta en tsipouro.

15 03, 2024

De schone letteren

Door |2024-03-15T13:18:00+00:0015 maart, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Eind 1978 werd mijn verhalenbundel Centre Ville gepresenteerd in de Statenzaal in het Hof. Een uitgave van de Culturele Raad Dordrecht in de zogenaamde Dordtreeks. Een zeer bescheiden boekje met een fraaie omslag, ontworpen door kunstenaar Bas Damme.

De presentatie werd zo druk bezocht, dat er niet voor iedereen plaats was. Niet vanwege mijn populariteit als debuterend schrijver, maar omdat het Willem Breuker Collectief de muzikale begeleiding deed.

Jarenlang sierde het titelverhaal een placemat van het gelijknamige café-restaurant hoek Visbrug-Voorstraat. Daar werd op 28 juli 1891 mijn grootvader Cornelis Bekker geboren. Mijn overgrootvader had er tot 1900 een koffiehuis, dat hij in dat jaar overdeed aan zijn zus en zwager. Zelf begon hij toen een café op de hoek van de Nieuwbrug en de Wijnstraat. Daar was hij tot 1946 actief. Jaren later kreeg de zaak bekendheid onder de naam Lord Lister. Nu is er een goudsmid gevestigd.

Foto: Marion Vomberg

9 03, 2024

Ambities

Door |2024-03-10T11:17:29+00:009 maart, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Hoewel ik altijd meen weinig ambities te hebben, heb ik het nogal druk. Ik neem met enige regelmaat ‘Praatjes’ en ‘Boekenpraatjes’ op voor mijn Youtube kanaal, wat het nodige aan leeswerk vergt. Ik geef regelmatig lezingen, meestal over geschiedkundige onderwerpen, ik werk aan een nieuw brievenboek en aan een volgend deel van mijn literair dagboek, ik houd nog altijd een dagboek bij en ik werk af en toe als free-lance stadsgids. Ik zit vaak in het Regionaal Archief Dordrecht om onderzoek te doen voor een artikel en nu heb ik de ambitie om nog eens een geschiedenisboek te schrijven. Mijn moeder, ze is negentig geworden, zei altijd: ‘Ik heb eigenlijk helemaal geen tijd om dood te gaan.’ Ik lijk in veel opzichten op mijn moeder, geloof ik.

4 03, 2024

Llandudno

Door |2024-03-04T16:01:32+00:004 maart, 2024|Tags: |0 Reacties

This picture must have been taken in 1963 on one of our family visits to England. I remember we took a boat from Liverpool to Llandudno in Wales. We are gathered on the Great Orme looking down at Llandudno pier which is partly visible. The picture shows my mum and dad, as well as my auntie Ann (my mother’s sister) my little sister, my three English cousins and myself. I believe uncle Harold took the photograph as he’s not in the picture. Of all these people only my cousin Brian, my sister and myself are still alive.

2 03, 2024

Begin en einde

Door |2024-03-02T12:06:10+00:002 maart, 2024|Tags: |0 Reacties

Stella bakte altijd zelf ons brood. Toen ze ziek werd nam ik dat van haar over en na haar overlijden ben ik er mee doorgegaan. Zonder broodmachine, gewoon het handwerk, lekker kneden, de boel laten rijzen, weer kneden en laten rijzen en dan de oven in. Op de een of andere manier raak ik er van in een goed humeur, vooral van de heerlijke geur als het deeg staat te rijzen en als het verse resultaat ligt af te koelen.

Ga naar de bovenkant