Stella

75 Jaar Fulbright

Naar de viering van het 75-jarig jubileum geweest van de Fulbright Commission the Netherlands, vanmiddag in Amsterdam. Hoewel de drie andere Fulbrighters met wie ik in 1987 aan de University of Minnesota verbleef niet aanwezig waren, was het een prachtige middag. Naast het weerzien met een aantal bekenden had ik veel mooie gesprekken met Fulbrighters die ik voor het eerst leerde kennen. De gezamenlijke ervaringen als wetenschapper of student in de VS of omgekeerd als wetenschapper of student uit de VS in Nederland, scheppen duidelijk een band.

Voor mij was het verblijf als Fulbrighter in Minneapolis een waterscheiding in mijn leven. Ik ontmoette er Stella Timonidou, angliste, vertaalster en dichteres uit Griekenland. Drie jaar later trouwden we. Dat was niet alleen, zoals ik al eerder schreef, het begin van een buitengewoon gelukkig huwelijk, maar ook betekende het dat ik mij via de Amerikaans-Griekse betrekkingen na de Tweede Wereldoorlog van lieverlee steeds meer bezig ben gaan houden met de geschiedenis van het moderne Griekenland en Cyprus. Op 7 november wordt mijn nieuwe boek over Griekenland en Cyprus in Dordrecht ten doop gehouden.

Tijdens de viering waren er toespraken door minister Eppo Bruins, ook een Fulbrighter, de Amerikaanse ambassadeur in Nederland, mevrouw Shefali Razdan Duggal en professor James Kennedy. Spreekstalmeester was Fulbrighter Joris Luyendijk, die een drietal bursalen, waaronder Alexander Rinnooy Kan naar hun ervaringen vroeg en na afloop was er een geslaagde borrel, maar daar voelde ik het gemis van Stella wel extra sterk. Wat zou ze er graag bij zijn geweest.

Foto auteur: de Amerikaanse ambassadeur in Nederland.

Door |2024-10-20T21:02:29+00:0020 oktober, 2024|Tags: , |0 Reacties

Waterscheiding

In 1987 verbleef ik met een Fulbrightbeurs enige tijd aan de University of Minnesota in Minneapolis/St. Paul, ook wel de Twin Cities genaamd. Die tijd betekende een waterscheiding in mijn leven. Ik ontmoette er mijn vrouw, de Griekse angliste, dichteres en vertaalster Stella Timonidou, met wie ik in 1990 trouwde. Dat was het begin van een buitengewoon gelukkig huwelijk, dat eindigde op tweede kerstdag 2007 toen Stella aan de gevolgen van maagkanker overleed.

Aanstaande zondag ga ik naar Amsterdam om het 75-jarig jubileum van de Fulbright Commission in the Netherlands mee te vieren. Ik zie er naar uit, maar met pijn in mijn hart omdat Stella er niet bij is. Gelukkig zijn er de herinneringen en de twee boeken met brieven die ik aan haar schreef. Aan het derde en laatste wordt gewerkt, ik denk dat het eind volgend jaar uitkomt.

In de loop der jaren ben ik het contact met de meeste Fulbright-scholars uit mijn groep verloren. Een enkele keer hoor ik nog iets van mijn geweldige kamergenoot Ragnar Sigurdsson uit IJsland, met nieuwjaar sturen Reiner Presser uit Duitsland en ik elkaar onze beste wensen en hoogstwaarschijnlijk ontmoet ik in het voorjaar Alev Bulut uit Istanbul in Thessaloniki. Zo gaat dat nu eenmaal, maar wie weet kom ik zondag na zoveel jaren nog enkele Nederlandse Fulbrighters uit Minneapolis 1987 tegen. Dat zou mooi zijn.

Foto van links naar rechts: Anne-Claire Vautrin (?), Alev Bulut, Stella Timonidou. Klára Szábo. Minneapolis 1987.

Door |2024-10-20T19:35:54+00:0017 oktober, 2024|Tags: , |0 Reacties

34 Jaar geleden/Πριν 34 χρόνια

Het is vandaag 34 jaar geleden dat Stella en ik trouwden. In Thessaloniki. Een prachtige dag waaraan ik nog steeds met ontroering terugdenk. We wisten gelukkig nog niet dat Stella zeventien jaar later veel te jong zou komen te overlijden.

Het was een heel warme dag, het kwik liep op tot 38 graden. Gelukkig was de plechtigheid pas om acht uur ’s avonds, maar ook toen was het nog tropisch warm. Daarna was de bruiloft, in een feestgelegenheid op een heuvel boven de stad, waar het iets koeler was. Gegeten en gedanst werd er volop.

Vanuit Nederland waren alleen mijn ouders aanwezig, want in augustus hielden we nog een Hollandse bruiloft. Iets minder warm, maar daarom niet minder geslaagd.

Σήμερα συμπληρώνονται 34 χρόνια από τότε που παντρευτήκα με τη Στέλλα. Στη Θεσσαλονίκη. Μια υπέροχη μέρα που ακόμα θυμάμαι με συγκίνηση. Ευτυχώς, δεν ξέραμε ακόμη ότι η Στέλλα θα πέθαινε πολύ νέα δεκαεπτά χρόνια αργότερα.

Ήταν μια πολύ ζεστή μέρα, η θερμοκρασία ανέβηκε στους 38 βαθμούς. Ευτυχώς, η τελετή δεν ήταν μέχρι τις οκτώ το βράδυ, αλλά ακόμα και τότε ήταν τροπικά ζεστή. Μετά έγινε ο γάμος, σε ένα χώρο πάρτι σε έναν λόφο πάνω από την πόλη, όπου είχε λίγο πιο δροσιά. Υπήρχε άφθονο φαγητό και χορός.

Μόνο οι γονείς μου ήταν παρόντες από την Ολλανδία, γιατί είχαμε έναν ολλανδικό γάμο τον Αύγουστο. Λίγο λιγότερο ζεστό, αλλά όχι λιγότερο επιτυχημένο.

Door |2024-07-28T10:04:57+00:0028 juli, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Naar Schotland – Προς Σκωτία

In mei 2007 reisden Stella en ik naar Schotland voor een ontmoeting met de dichter John Burnside, tevens hoogleraar aan de Universiteit van St. Andrews. We logeerden in een fraai, oud landhuis enkele kilometers buiten St. Andrews, nabij de Firth of Forth. Met John bespraken we mijn bloemlezing met vertalingen van zijn gedichten die in 2010 werd uitgegeven bij Liverse.

’s Morgens voor het ontbijt werkte ik aan mijn dagboek. In 2012 verscheen deel drie van mijn serie literaire dagboeken, ook bij Liverse. Dat gaat over de jaren 2007-2008. Daarin staat onder meer het bezoek aan Schotland beschreven. John Burnside kreeg in 2012 de T.S. Eliot-prijs voor zijn poëzie.

Τον Μάιο του 2007, η Στέλλα και εγώ ταξιδέψαμε στη Σκωτία για να συναντήσουμε τον ποιητή John Burnside, επίσης καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του St. Andrews. Μείναμε σε ένα όμορφο παλιό αρχοντικό λίγα μίλια έξω από το St. Andrews, κοντά στο Firth of Forth. Με τον John συζητήσαμε την δική μου ανθολογία μεταφράσεων των ποιημάτων του που κυκλοφόρησε το 2010 από το εκδότη Liverse.

Το πρωί πριν το πρωινό δούλευα στο ημερολόγιό μου. Το 2012 κυκλοφόρησε το τρίτο μέρος της σειράς λογοτεχνικών ημερολογίων μου, επίσης από το Liverse. Αυτό αφορά τα έτη 2007-2008. Περιγράφει, μεταξύ άλλων, την επίσκεψη στη Σκωτία. Ο John Burnside τιμήθηκε στο 2012 με το T.S. Eliot-βραβείο για την ποίησή του.

Foto: Stella Timonidou

Door |2024-04-28T17:17:17+00:0028 april, 2024|Tags: , , |0 Reacties

Begin en einde

Stella bakte altijd zelf ons brood. Toen ze ziek werd nam ik dat van haar over en na haar overlijden ben ik er mee doorgegaan. Zonder broodmachine, gewoon het handwerk, lekker kneden, de boel laten rijzen, weer kneden en laten rijzen en dan de oven in. Op de een of andere manier raak ik er van in een goed humeur, vooral van de heerlijke geur als het deeg staat te rijzen en als het verse resultaat ligt af te koelen.

Door |2024-03-02T12:06:10+00:002 maart, 2024|Tags: |0 Reacties

Rafelende wolken

Omdat het op 26 december zestien jaar geleden is dat Stella overleed, heb ik een stuk over die dag gepubliceerd op mijn weblog onder de titel Rafelende wolken. Het komt er op neer dat de tijd niet alle wonden heelt, maar dat daar van lieverlee wel de scherpe randen vanaf slijten.

Door |2023-12-24T14:13:21+00:0024 december, 2023|Tags: , |0 Reacties
Ga naar de bovenkant